Zo ziet volgens A. Mueller van Caltech een wormgat er uit….

Kwantummechanici hebben een proef ontwikkeld waarmee ze het gedrag en de dynamica van een speciale vorm van wat een wormgat heet kunnen bestuderen.

Een wormgat is een theorie. Het zou een geitenpaadje zijn om om sneller dan het licht van de ene tijdruimte in de andere te komen of in een vijfde dimensie of hogere dimensie, daar wil ik vanaf wezen. Voor normale aardbewoners is de lichtsnelheid de absolute snelheidslimiet. Als we zo’n snelheid zouden bereiken zouden we ook een oneindige massa hebben is het verhaal, maar laat ik het niet te ingewikkeld maken.
Zo’n brug of wormgat is nog steeds louter theoretisch. De wetenschappers hebben er ook geen gemaakt maar een proef ontworpen om die theoretische mogelijkheid van een brug te kunnen bestuderen. Het zou een verbinding zijn tussen de kwantumfysica en de theoretische tijdruimtebruggen. Daarbij komt ook de kwantumzwaartekracht om de hoek kijken.

Die kwantumzwaartekracht is ook weer een theorie (of eigenlijk een serie theorieën) die de zwaartekracht, een nog steeds onverklaarde en niet-geünificeerde kracht naast onder meer de elektromagnetische kracht, te versmelten met de kwantumnatuurkunde.
“We vonden een kwantumsysteem dat de belangrijkste eigenschappen heeft van de zwaartekrachtbrug en toch klein genoeg is om in de huidige kwantumapparatuur te gebruiken”, zegt in Maria Spiropulu van CalTech. “Dit is een stap op weg naar een groter programma om kwantumzwaartekracht te onderzoeken met behulp van een kwantumcomputer. Het is geen vervanging van proeven met kwantumzwaartekracht. Er staan ook andere experimenten op de rol naar kwantumzwaartekracht met kwantumsensoren. Wij bieden een krachtige omgeving om ideeën te testen rond kwantumzwaartekracht.” Let wel, het gaat nog steeds om een theorie.

Theorieën over wormgaten zijn al bijna 90 jaar oud. In 1935 beschreven Nathan Rosen en Albert Einstein wormgaten als tunnels in een ruimtetijdweefsel. Dat idee zou passen in de algemene relativiteitstheorie van Einstein, waarin zwaartekracht een kromming is van de ruimtetijd. De term wormgat zou van John Wheeler zijn, die die term in de jaren ’50 zou hebben bedacht.

Verstrengeling

Dat wormgaten en kwantumnatuurkunde een verband hadden werd in 2013 geopperd door Juan Maldacena en Leonard Susskind. Wormgaten zouden een equivalent zijn van het vreemde kwantumfenomeen verstrengeling. Zo werden die twee wereld gedacht bij elkaar te komen. Volgens Spiropulu een zowel gewaagde als poëtische gedachte.

Later in 2017 bedachten wetenschappers een scenario waarin afstoting ervoor zou zorgen dat een wormgat lang genoeg open blijft om iets door te laten. Dat zou dan weer de in veel wetenschapsfictie genoemde (kwantum)teleportatie zijn. Daarbij wordt verstrengeling gebruikt om informatie over te dragen. In wetenschapsfictie gaat het dan om verplaatsen van voorwerpen of lichamen (Beam me up, Scotty)
Het onderzoek van Spiropulu en de haren wil de overeenkomst of uitwisselbaarheid van wormgaten en teleportatie onderzoeken. Ze voerden zo’n type experiment voor het eerst uit. “We gebruikten lerende technieken”, zegt de onderzoekster. “We versimpelden eigenlijk een kwantumsysteem en bestudeerden de uitkomsten van een kwantumprocessor.(…) We gaan meer proeven doen om een beter idee van het model zelf te krijgen.”

Bron: Science Daily