Het klinkt natuurlijk een tikje ironisch dat tabaksplanten iets TEGEN kanker zouden kunnen uitrichten, maar de Australische onderzoeker Mark Hulett en zijn collega’s zijn serieus: “Dit is een welkome ontdekking, wat de oorsprong ook is.” De Australiërs vonden de verbinding NaD1 in de bloem van siertabak (Nicotiana alata) die in staat is kankercellen aan stukken te prikken. Voor hun proeven gebruikten de onderzoekers diverse typen menselijke kankercellen. Voor hun proeven gebruikten de onderzoekers diverse typen menselijke kankercellen.
De meeste planten en dieren produceren kleine eiwitten, aangeduid met defensines, die de celmembranen van indringers als bacteriën en virussen kapot maken. Dat doen die defensines door gaten in het membraan te maken, waardoor de cel leegloopt en sterft. Hoe dat precies gebeurt is niet geheel (of geheel niet?) duidelijk, maar de Australische onderzoekers hebben wel een idee (zie plaatje). Tijdens hun onderzoek ontdekten de Australiërs dat NaD1 bindt aan een molecuul in het celmembraan, dat aangeduid wordt met PIP2 (fosfaatidylinositol 4,5-biofosfaat, voor de fijnproevers). Daar vormden PIP2 en NAD1 een soort ‘samenscholing’ met een boogvormige structuur die gaten in het membraan prikt. Volgens de onderzoekers valt NaD1 kankercellen aan en laat gezonde cellen ongemoeid. Hulett heeft er dan ook alle vertrouwen in dat deeze benadering zal leiden tot medicijnen tegen kanker.
“Het is een onverwachte methode om ziektes te bestrijden”, zegt mede-onderzoeker Marc Kvanskakul. “We vonden goud op een onverwachte plaats.” Tot nu toe was onbekend hoe die defensines werken. De Australiërs hebben daar nu, dus, wat licht op geworpen.
In het artikel in het open webtijdschrift eLife houden de onderzoekers wel wat meer slagen om de arm. Er blijven nog vele vragen te beantwoorden. Tot nu toe hebben de onderzoekers NaD1 uitgeprobeerd op celkweken. Dat zet het afweersysteem buitenspel. Werkt NaD1 ook ‘in het echt’? Duldt het afweersysteem de dienstige defensines? Het zal ongetwijfeld de eerstvolgende stap zijn om dat op proefdieren uit te proberen. Natuurlijk is het goed mogelijk dat er nog andere kleine eiwitten zijn die werken als defensines. Kortom: veel meer onderzoek is noodzakelijk.
Bron: the Guardian