Benjamin in 1933 (afb: WikiMedia Commons)

Er zijn altijd weer onderzoekers die uitgestorven dieren weer tot leven willen wekken, waarom dan ook. Mammoeten vormen een bij uitstek revitaliseerbare diersoort, maar vlak de Tasmaanse tijger (of buidelwolf) niet uit. Die is pas in de jaren 30 (1936) uitgestorven, wat korter geleden dus dan de mammoet. Dan zijn de kansen op succes een tikkie groter, maar waartoe?
“Vijftien jaar geleden was dat idee nog wetenschapsfictie”, zegt Andrew Pask van de universiteit van Melbourne. Er is genetisch materiaal, maar dat wordt al 100 jaar in alcohol bewaard en er moet een ‘draagmoeder’ gevonden worden om de vrucht tot wasdom te laten komen. Dat moet dan een beest zijn die evolutionair dichtbij de buidelwolf staat.
De buideltijger is door mensen uitgeroeid. Daar hebben die minder dan twee eeuwen voor nodig gehad. De vervelende beesten hadden het namelijk voorzien op hun schapen. Schande! Het laatste exemplaar, Benjamin, zou in 1936 zijn gestorven in een dierentuin.

Het genoom van het dier is al in 2018 gelezen. Het verwante dier zou de dikstaartsmalvoetbuidelmuis zijn, een soort die alleen in Australië voorkomt. Het DNA van dat beestje (10 cm) wordt net zover verandert dat het een kopie wordt van dat van een Tasmaanse duivel. Als dat lukt, dan zou er met behulp van de kloontechniek een buidelwolfembryo van kunnen worden gemaakt dat door het buidelmuisje zou moeten worden voldragen.
Dat kan, aangezien bij buideldieren een groot deel van de ‘embryonale’ ontwikkeling in de buidel plaatsvindt. Bij de geboorte (en verhuizing naar de buidel) is het embryo zo klein als een rijstkorrel. Het jong (die ‘rijstkorrel’) zal uiteindelijk uitgroeien in het lab en niet in de buidel van het buidelmuisje.

Twijfels

Er zijn nogal veel wetenschappers die twijfelen aan de haalbaarheid van het project. De beschikbare technologie zou tekortschieten. Het zou de onderzoekers louter om aandacht gaan. Ook dierenliefhebbers hebben zo hun twijfels. Zijn er geen belangrijker dingen te doen zoals het voorkomen van een massauitsterving? “Bovendien bestaat het gevaar dat men het niet nodig vindt om de uitsterving van soorten te voorkomen, aangezien je die toch weer kunt ‘herscheppen'”, zegt zegt Anne Hanschke van WNF Duitsland.

Uiteraard zijn Pask en zijn collega’s het daar niet mee eens. Ze willen alleen een ‘onrecht’ corrigeren, aangedaan door mensen. Dan kunnen ze hun borst wel nat maken…

Bron: der Spiegel