De voorspellingen van de Club van Rome in 1972 (stippellijnen) volgens het potverteerscenario lopen vrijwel gelijk met de werkelijke ontwikkelingen milieu, economie en wereldbevolking (afb: rapport univ. van Melbourne)

“Grenzen aan de groei” het geruchtmakende  rapport van de Club van Rome is allerwegen belachelijk gemaakt, doordat de voorspellingen daarin over het opraken van de grondstoffen geen hout zouden snijden.  Onderzoekers van de universiteit van Melbourne (Aus) rond Graham Turner stellen nu dat het scenario potverteren (geen actie ondernemen) dat in dat rapport beschreven wordt akelig accuraat is en als de ontwikkelingen op de huidige voet doorgaan dan zullen weldra de eerste tekenen van een naderende ineenstorting te zien zijn. We wisten het natuurlijk al: er zitten grenzen aan de groei. Al sinds het boek van de denktank Club van Rome in 1972 werd gepubliceerd, wordt het door critici afgedaan als de ultieme fantasie voor doemdenkers. In 2002 werd het door milieudeskundige Bjorn Lomborg nog veroordeeld tot de vuilnisbak der geschiedenis, maar het Australische onderzoek maakt aannemelijk dat het daar helemaal niet thuishoort. Het rapport kwam tot stand met hulp van het MIT in Cambridge (VS). Daar werd een computermodel ontwikkeld waarmee voorspellingen konden worden gedaan over zaken als wereldeconomie, vervuiling, voedselvoorziening, bevolkingsgroei en grondstoffengebruik. Op basis van de gegevens tot 1970 maakten de MIT-onderzoekers projecties tot 2100, afhankelijk van bepaalde scenario’s op het vlak van milieu- en grondstoffenbeheer. Zonder actie, je zou het potverteren kunnen noemen, voorspelde het rekenmodel een ineenstorting van de wereldeconomie voor 2070. Het boek ging daarbij uit van de logische stelling dat de aarde eindig is en dat het streven naar onbeperkte groei uiteindelijk tot een totale ineenstorting zou leiden. Turner c.s. baseren zich bij hun berekeningen op gegevens van de VN en andere belangrijke gegevensverzamelaars. Die gegevens werden naast de prognoses uit het rapport gelegd (zie plaatje; de stippellijnen zijn de progrnoses). Oordeel zelf. Een groeiende wereldbevolking en de stijgende vraag naar materiële welvaart zal leiden tot meer industriële productie en vervuiling, zoals de grafieken ook laten zien. Natuurlijke rijkdommen worden in sneltempo opgebruikt, de vervuiling neemt toe en de (voedsel-)productie per hoofd stijgt. Ook de bevolkingsgroei neemt toe met als gevolg een grotere vraag naar steeds schaarsere grondstoffen, waarvan de productie ook steeds duurder wordt. Daardoor zal, nog steeds volgens het rapport, de productie in 2015 inzakken. Tussen 2015 en 2030 treedt de daling in van de voedselproductie en de uitgaven voor gezondheid en onderwijs. Het sterftecijfer zal toenemen. De levensstandaard valt uiteindelijk terug naar een niveau dat vergelijkbaar is met dat van begin 20ste eeuw. De eerste stadia van de neergang zijn mogelijk al begonnen, met de wereldwijde financiële en economische crisis van 2007-2008, de aanhoudende economische malaise en de eerste merkbare tekenen van de klimaatverandering. Turner: “Ons onderzoek toont niet aan dat de ineenstorting van de wereldeconomie, het milieu en de bevolking een zekerheid is. Ook beweren we niet dat de toekomst zich exact zal ontvouwen zoals in het boek wordt voorspeld, maar onze bevindingen zouden wel een alarmbel moeten doen rinkelen. Het lijkt onwaarschijnlijk dat het streven naar aanhoudende groei kan blijven duren zonder ernstige, negatieve effecten te hebben. Die effecten kunnen sneller voelbaar zijn dan we denken.” Turner denkt dat het misschien te laat is om de politiek en de rijke elite te overtuigen het roer drastisch om te gooien. “Het is aan de rest van ons om na te denken over hoe we onszelf kunnen beschermen tegen deze onzekere toekomst.” Bron: the Guardian