Veroudering is een heet thema in het hedendaagse onderzoek. Bij dat proces blijken vele genen betrokken te zijn. Onderzoekers van het Helmholtz-centrum en van de technische universiteit van München hebben een nieuwe lijst van genen gepubliceerd die met veroudering te maken hebben. Vooralsnog staat de teller op bijna 1500 genen, waarvan de activiteit naarmate we ouder worden aanzienlijk verandert, maar dat blijkt afkomstgebonden.

Voor hun onderzoek gebruikten de wetenschappers gegevens van 15 000 (Europese) proefpersonen. Die waren tijdens de studie tussen de 40 en 70 jaar. “De genactiviteit verandert in de loop der jaren en reageert op veranderende omstandigheden”, zegt Holger Prokisch van het Helmholtz-centrum en de TU München. “Onderzoeken tot nu toe hebben vooral verschillen tussen genen bekeken, die echter in het proces van de veroudering relatief statisch zijn.”
Veel ‘verouderingsgenen’ waren al bekend, zoals die welke met het afweersysteem te maken hebben of met de DNA-reparatie. Er kwamen ook onbekende bovendrijven. Daarbij zitten genen die te maken hebben met celmembranen, met wondgenezing, met de ontwikkeling van neuronen en de stofwisseling. Veel daarvan kachelen gaandeweg achteruit in activiteit.
Om dat houdbaarheid van hun bevindingen te toetsen, vergeleken de onderzoekers hun gegevens met bestaande databanken. Daaruit kwam naar voren dat de uitkomsten maar beperkt vergelijkbaar zijn. Bij Latijns-Amerikanen zou ongeveer 70% van de genen op dezelfde manier ‘reageren’ als bij die van Europeanen uit het Duitse onderzoek, bij zwarte Amerikanen was dat maar 27%. Dat duidt er op dat veroudering geen universeel proces is, maar, hoogstwaarschijnlijk, genetisch bepaald wordt. De onderzoekers willen nu gaan kijken welke verouderingsmechanismen er zijn. Prokisch: “De lijst is zeker nog niet compleet. De nieuwe hypothesen zullen een leidraad zijn voor vervolgonderzoek, met het oog op behandelingsstrategieën voor ouderdomsziektes.”

Bron: Alpha Galileo