Al vaker zijn (ook in de blog) ideeën voorgesteld om kooldioxide om te zetten in nuttige grondstoffen. Klein probleem is dat de omzetting energetisch niet altijd even zinvol is (voor die omzetting heb je energie nodig), maar dit onderhavige idee sprak me wel aan. Zet installaties neer op drijvende eilanden die methanol maken uit kooldioxide en water. De energie voor die reactie komt van zonnecellen. Dat is een ideetje van onderzoekers in Zwitserland (o.m. EMPA) en Noorwegen. Dat is ook leuk aangezien je momenteel niet veel hebt aan zonnepanelen op zee.
Een zonnecentrale op zee is niet zo handig, want je moet de daar opgewekte energie naar het vasteland transporteren en dat is lastig. Ik weet even niet waarom dat met wind wel mogelijk is, maar het feit ligt er dat er geen zonnecentrales op zee zijn en wel windparken. Op die drijvende brandstoffabriekjes sla je je energie in feite direct op in de vorm van een koolstofverbinding (dat hoeft niet per se methanol te zijn, maar dat is wel handig want vloeibaar).
Er bestaan al grootschalige installaties die waterstof en kooldioxide omzetten in brandstoffen, zoals bij het Zwitserse onderzoeksinstituut EMPA (waarvan medewerkers ook aan dit onderzoek hebben meegewerkt) in Dübendorf. Waarom zou je dat dan op zee doen? Kwestie van ruimtebeslag. Om brandstof voor het wereldgoederenverkeer te produceren zou je een oppervlak van 170 000 km² nodig hebben, stelt EMPA-onderzoeker Andreas Borgschulte. Dan is zee een mogelijkheid. Overigens zou die brandstof ook in elektrische voertuigen kunnen worden benut (via brandstofcellen). Ook op zee kun je kooldioxide uit de lucht halen, maar veel handiger (want meer voorhanden) is het kooldioxide uit het zeewater te halen (concentratie zou 125 keer hoger zijn).

Methaan

In de bestaande (land)installaties wordt CO₂ uit de lucht het meest gebruikt als grondstof voor methaan. Dat is ook op de drijvende fabrieken mogelijk, maar de onderzoekers hebben zich toch vooral op methanol toegelegd, omdat dat vloeibaar is en dus makkelijker te transporteren en bovendien een goede uitgangsstof is voor de productie van andere organische moleculen.

Dat kost wel wat. Een drijvende methanolfabriek zou zo’n dikke 70 miljoen euro kosten. Die bestaat dan uit 70 ‘eilanden’ met een oppervlak van zo’n 100 m² en een schip met elektrolyse en synthese-installaties. Een zo’n fabriek zet geen zoden aan de dijk. Om koolstofneutraal te worden zouden we 170 000 van die eilanden nodig hebben. Dat lijkt wat hoog gegrepen. Borgschulte: “We hebben grote ideeën nodig.” Dat zal best maar heeft hij er aan gedacht wat de productie van al die zonne-eilanden aan energie en grondstoffen gaat kosten?

Bron: Alpha Galileo