“Nanoporeus goud zou je kunnen zien als een soort metaalspons, met poriën die 1000 keer kleiner zijn dan de dikte van een haar”, zegt Erkin Şeker. “Eiwitten, bijvoorbeeld, zijn te groot om door die poriën te kunnen, maar de vezelachtige kernzuren die we willen detecteren kunnen dat wel. Het is bijna een natuurlijke zeef.”
Snelle en gevoelige isolering van nucleïne- of kernzuren is belangrijk voor een vroege ontdekking van ziekteverwekkende microben of andere biotekenen van ziektes. Om dat nu te doen worden de monsters eerst in een aantal stappen behandeld. Dat gebeurt door gespecialiseerde labs. Met de gouden DNA-spons wordt dat allemaal wat makkelijker. Seker: “Het gebruik van deze ‘sensor’ is vrij breed: van de detectie van ziekteverwekkers van planten tot bioindicatoren voor ziekteverwekkers in mensen.”
Bron: EurekAlert