DNA-bewijs wordt in politieonderzoek en door de rechter als hard bewijs gezien, maar is dat ook zo? Bij proeven met DNA-materiaal op een mes, werd een persoon aangewezen die dat mes niet had aangeraakt. Het lijkt er op dat hard DNA-bewijs zo hard nog niet is. DNA kan worden overgedragen van de een op de ander door contact.
Het is tegenwoordig mogelijk uit minieme hoeveelheden ‘menselijk materiaal’ een genetisch profiel te maken, maar die geringe hoeveelheden hebben ook de kans op mislukkingen vergroot. DNA-bewijs wordt als hard gezien, maar daar valt volgens onderzoekers van de universiteit van Indianapolis (VS) wel wat op af te dingen. De onderzoekers wilden uitzoeken of het mogelijk is dat de overdracht van DNA-materiaal van de ene persoon op de andere een onschuldige zou kunnen veranderen in een schuldige. Het scheen nogal eens voor te komen in hun lab dat er DNA-profielen van personen uitrolden die helemaal niet in het lab waren geweest, zoals van kinderen van de laboranten. Proefpersonen moesten elkaars handen vasthouden en vervolgens een mes pakken. Die messen werden geanalyseerd op DNA-materiaal. In 85% van de gevallen werd DNA op het mes aangetroffen van mensen die dat ding helemaal niet hadden aangeraakt. Kennelijk worden er door aanraking minimale hoeveelheden DNA-materiaal van de ene mens op de andere overgedragen. In sommige gevallen werd alleen het DNA van de ‘onschuldige’ op het mes aangetroffen. Volgens de onderzoekers zullen forensisch onderzoekers, maar ook rechters en juryleden (we zijn in Amerika) er op verdacht moeten zijn dat zoiets kan. “In de meeste artikelen die ik hierover heb gelezen staat dat die overdracht het uiteindelijke resultaat niet echt beïnvloedt”, zegt onderzoekster Cynthia Gale, “maar onze resultaten bewijzen het tegendeel.”
Dat risico is niet theoretisch. In 2013 werd in Californië een man aangehouden voor op verdenking van moord, omdat zijn DNA op het slachtoffer was aangetroffen. Uiteindelijk werd de conclusie getrokken dat zijn DNA door ambulancemedewerkers was overgedragen op de dode. De aanwezigheid van DNA-materiaal op plaats delict is nog geen hard bewijs dat de eigenaar daar ook geweest is!
Bron: Futura-Sciences