Het academisch ziekenhuis van de Radbouduniversiteit in Nijmegen gaat stoppen met onderzoek dat is gericht op het afremmen en/of verwijderen van beta-amyloïdeplaques die kenmerkend zijn voor de ziekte van Alzheimer en nog steeds door vele Alzheimeronderzoekers worden gezien als aangrijpingspunt voor een geneesmiddel. Dit vertelt Marcel Olde Rikkert, hoogleraar geriatrie aan het Radbouduniversiteit en hoofd van het Radboudumc Alzheimer Centrum in Nijmegen, vandaag in de Volkskrant.
Er zijn de laatste jaren in het onderzoekswereldje van de ziekte van Alzheimer steeds meer twijfels over de ‘plaats’ van die plaques in de ziekte. Na al die jaren onderzoek kon nog steeds niet vastgesteld worden of die eiwitophopingen nu het gevolg of de oorzaak van de ziekte zijn. Er is nog steeds geen werkzaam Alzheimermedicijn, zo dat er ooit komt.
Alzheimer zou een verouderingsziekte zijn die veel complexer is dan de schade veroorzaakt door de plaques. Het Nijmeegse academische ziekenhuis wil patiënten en hun omgeving geen valse hoop geven en richt zich vooral op het omgaan met die aandoening. De plaques zijn verleden tijd.
Onzin
Bij het VU-ziekenhuis in Amsterdam zijn ze nog niet zo ver. “Alzheimer een verouderingziekte? Onzin. Als dat zo is waarom zijn er dan mensen van 45 die de ziekte krijgen?”, zegt Philip Scheltens, hoogleraar neurologie en directeur van het Alzheimercentrum van de VUmc. Volgens Olde Rikkert vormen mensen die op relatief jonge leeftijd Alzheimer krijgen maar 1% van alle Alzheimerlijders.
Scheltens verwacht dat er niet een Alzheimerpil komt, maar dat de strijd zal moeten worden gewonnen met een cocktail van medicijnen. Hij ziet dat vooral echter in de eerste plaats gebeuren bij relatief jonge Alzheimerpatiënten. “We moeten de ziekte een stap voor zijn. Bij 80-plus zijn we helaas te laat”, stelt de VU-hoogleraar. Kennelijk is hij het meer eens met Olde Rikkert dan hij voorgeeft te zijn.
Bron: De Volkskrant