De Indische zeekoe (doejong) is met uitsterven bedreigd (afb: WikiMedia Commons)
Allerwegen wordt de overeenkomst die in VN-verband is bereikt om vanaf 2030 (waarom niet meteen?) 30% van de wereldzeeën te beschermen met grote geestdrift ontvangen. Daar moest wel tien jaar over gesoebat worden. De vraag is hoe ‘behulpzaam’ die overeenkomst is voor de bescherming van de door de mens bedreigde waternatuur.
De laatste afspraak afspraak over het gebruik van de oceanen dateert van veertig jaar geleden. Toen ging het om een schamel procent (1,2%) beschermd zeegebied en de rechten op vissen, onderzoek en zeevaart. Recent onderzoek zou hebben aangetoond dat 10% van de zeedieren met uitsterven wordt bedreigd.
In de nieuwe overeenkomst zijn afspraken gemaakt over de hoeveelheid te vangen vis, scheepvaartroutes en over diepzeemijnbouw, maar volgens Nieuwsuur gister is er tot teleurstelling van veel zeeonderzoekers geen verbod gekomen op zeemijnbouw. Die zou een verwoestende uitwerking hebben op het zeeleven op de bodem van diepe wateren. Bedrijven kunnen niet wachten de mangaanknollen en wat dies meer zij van de bodem van de oceanen te ‘oogsten’.
De BBC heeft een optimistischer boodschap. “Elke toekomstige activiteit op de diepe zeebodem zal onderworpen worden aan strikte milieuregels en -toezicht om ervoor te zorgen dat die duurzaam en verantwoordelijk wordt uitgevoerd”, laat de internationale zeebodemautoriteit.