Kooldioxideconcentratie in de atmosfeer (afb: Scripps-instituut)
We slagen er maar niet in de uitstoot van broeikasgassen in de greep te krijgen. Het heeft zelfs alle schijn van onwil. De concentratie van kooldioxide in de atmosfeer wordt steeds hoger, hetgeen de aardopwarming versterkt. Er zou nu zoveel CO2 in de atmosfeer zijn als de laatste driemiljoen jaar niet is voorgekomen.
Voor het klimaat was de coronacrisis een (kleine) deugd maar allerwegen lijken met het versoepelen van beperkingsmaatregelen de remmen weer los te gaan, met alle kwalijke gevolgen van dien voor milieu en klimaat. Sensoren op de top van de Mauna Loa-vulkaan op Hawaii maten in mei een kooldioxideconcentratie van 419 delen per miljoen. Dat is een 0,5% meer dan in mei 2020. Die concentratie zou in het voorindustriële tijdperk 280 dpm hebben bedragen.
De uitstoot van broeikasgassen is het vorig jaar door de coronamaatregelen wat gedaald (volgens het internationale energieagentschap met 5,8% ten opzichte van 2019), maar dat betekent nog steeds dat er voortdurend kooldioxide in de atmosfeer wordt ‘gepompt’.
In het totaal ging het ’t vorig jaar om de schrikbarende hoeveelheid van 31 miljard ton. De helft daarvan zou worden geabsorbeerd door oceanen en planten, maar de rest komt toch echt in de atmosfeer terecht.
Veel te weinig
“Zolang we kooldioxide blijven uitstoten zal dat in de atmosfeer terechtkomen”, zegt Ralph Keeling van het Scripps-instituut, wiens vader Charles in 1958 met de metingen op de Mauna Loa is begonnen. De geringe vermindering van de uitstoot maakte echter nauwelijks verschil. Scripps-wetenschappers hebben uitgerekend dat daarvoor forsere dalingen nodig zijn dan die armzalige 5,8% (20 tot 30%) om een vertraging van de concentratietoename te verkrijgen.
Uiteindelijk zullen we naar een nuluitsoot moeten, bij voorkeur zelfs naar een negatieve uitstoot om overtollige kooldioxide uit de atmosfeer te halen. De remedie om daar te komen is bekend (weg van fossiel en over op duurzaam), maar de mens (vooral in de rijkere landen) lijktniet bereid de consequenties te accepteren (energiebesparing, dat wil dus ook zeggen weg met de energieslurpende auto’s, en andere leef- en voedingspatronen). De rekening krijgen we dan te ongelegener tijd gepresenteerd.
Verschillende rapporten geven aan dat de wereld, en we hebben het dan vooral over de rijke landen, niet ‘op schema’ ligt. Het internationale energieagentschap heeft onlangs een routebeschrijving gegeven om doelstellingen van het Parijse klimaatakkoord te halen, maar de terugkeer naar ‘normaal’ lijkt alle klimaatambitie weg te vagen.
Keeling: “De stijging was het grootst in de afgelopen tien jaar. De concentratie is niet alleen hoog, maar die stijgt ook steeds sneller.” De concentratie komt zo op een niveau van het Plioceen, zo’n vier- tot vierenhalfmiljoen jaar geleden. Tijdens die periode zou de aarde zo’n 4°C boven die in het voorindustriële tijdperk hebben gelegen en was het zeeniveau zo’n 25 m hoger dan nu.
Bron: New York Times