Overheden geven vaak hoog op van bevolkingsonderzoek en de preventieve werking die daarvan zou uitgaan, maar, niet voor het eerst, hebben onderzoekers daar vraagtekens bij gezet op basis van een (her)analyse van Zweeds bevolkingsonderzoek. De resultaten van bevolkingsonderzoek naar borstkanker zouden ernstig worden overschat, aldus de conclusie van de onderzoekers.

Jaarlijks doen in Nederland miljoenen mensen mee  aan een bevolkingsonderzoek, zo’n 1,3 miljoen, bijvoorbeeld met betrekking tot darmkanker. De opbrengst van al die activiteit valt niet mee. Bevolkingsonderzoek leidt tot overbehandeling en onnodige biopties. Onderzoek uit 2012 in Groot-Brittannië zou nog hebben uitgewezen dat bevolkingsonderzoek naar borstkanker levens zou hebben gespaard (20 tot 25% minder overlijdens). Dat onderzoek was gebaseerd op analyses van Zweeds bevolkingsonderzoek naar borstkanker in de jaren 60 en 70. Volgens de jongste analyse was de methodologie destijds niet in de haak die in 2012 is gebruikt. Dat is een nette uitdrukking voor geklungel met de cijfertjes. Die 20 tot 25% zou op zijn hoogst 10% zijn.
De onderzoekers wijzen er op dat het aantal borstkankergevallen in vergevorderde staat niet erg is gedaald in gebieden waar bevolkingsonderzoek plaatsvindt. Dat is al jaren zo. “In tegenstelling to de verwachtingen hebben talrijke studies in Noord-Amerika, Europa en Australië aangetoond dat het aantal gevallen van borstkanker in gevorderde staat niet is gedaald in landen met een borstkankeronderzoeksprogramma”, zegt de Belgische epidemioloog Philippe Autier. Dat geldt niet voor alle bevolkingsonderzoek. Bij baarmoederhals- en darmkanker zou het bevolkingsonderzoek wel degelijk een gunstig resultaat hebben opgeleverd. De studie zou zijn uitgevoerd omdat grote, voormalige ontwikkelingslanden als Brazilië, China en India zouden worden gedwongen kostbare bevolkingsonderzoeken op poten te zetten.

Bron: the Guardian