Het blijkt dat bij het herstellen van de schade door replicatie aan DNA tientallen eiwitten betrokken zijn (afb: Science)
Als DNA beschadigd wordt, dan wordt dat, normaal gesproken, gerepareerd. Daaraan werken verschillende eiwitten mee. Meestal kijken onderzoekers wat een eiwit ‘uitvreet’, maar het probleem met het systeem dat leven heet is wat ingewikkelder. Daarom zou het zinniger zijn om meer eiwitten tegelijk in de gaten te kunnen houden. Dat zouden er bij DNA-reparatie alles bij elkaar zo’n 90 zijn. Het schijnt dat Deense onderzoekers dat hebben gedaan met behulp van een speciale vorm massaspectrometrie, een spectrometrische methode om moleculen te onderscheiden op basis van hun massa: Chromass (waarbij de chro staat voor chromatine, het DNA-molecuul met zijn verpakking).
Als DNA wordt beschadigd, dan tijgen verschillende eiwitten aan de slag om de schade te herstellen. Tot nu toe bekeken onderzoekers noodgedwongen slechts het functioneren van een van het 90-tal eiwitten dat bij dat proces betrokken is. De onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Kopenhagen hebben een manier ontdekt om de wegen van alle 90 betrokken eiwitten tegelijkertijd te bestuderen met massaspectrometrie (zoals gezegd). Die techniek is specifiek voor onderzoek in de cel is ontwikkeld door Matthias Mann van het Max Planck-instituut (D) in samenwerking met Niels Maland van het centrum voor eiwitonderzoek. De ontdekking zou vooral veel nut hebben voor kankeronderzoek, omdat bij behandeling van kanker vaak grote schade aan het DNA ontstaat in een poging kankercellen te doden, waarbij ook gezonde cellen worden beschadigd. Met deze methode is beter in kaart te brengen welke eiwitten wat doen bij het herstellen van beschadigd DNA. “We krijgen zo een beter beeld van het herstelproces, waar we voorheen maar een deel van het geheel konden zien”, zegt Niels Mailand. In het wetenschappelijk artikel in het blad Science wordt de schade beschreven die chemotherapie aanricht. Met behulp van Chromass kwamen de onderzoekers er achter dat twee tot nu toe onbeschreven eiwitten, SLF1 en SLF2 gedoopt, een belangrijke rol spelen bij het repareren van de schade. Mailand: “Deze methode stelt ons in staat snel een overzicht te krijgen van de hele zak met eiwitten die belangrijk zijn in het herstelproces.” De onderzoekers hebben ook nagenoeg de functie in dat proces van een aantal andere eiwitten in kaart gebracht. Wordt, ongetwijfeld, vervolgd.
Bron: Science Daily