In de kapitalistische wereld waarin we leven wordt ons aangepraat dat nieuw beter is, maar dat gaat in ieder geval al niet op voor geneesmiddelen. Uit Duits onderzoek blijkt dat van de 216 medicijnen die sedert 2011 op de Duitse markt zijn geïntroduceerd slechts een kwart beter is dan de bestaande middelen.
Het vervelende van ons geneesmiddelentoelatingsbeleid is dat de overheid van bedrijven alleen eist dat nieuwe medicijnen veilig zijn en doen wat ze moeten doen. Die bedrijven zijn niet verplicht hun nieuwe middelen te vergelijken met de beste medicijnen tot dan toe op de markt. En als een nieuw middel beter is dan is vaak het verschil zo klein dat er praktisch geen verschil is. Dat geldt vooral voor kankerbehandelingen zo bleek uit een Amerikaanse studie van 72 kankermedicijnen.
Dat wil niet zeggen dat de farmabedrijven altijd marginaal opereren. Vijftien jaar nadat hiv als oorzaak van AIDS was geïdentificeerd waren er medicijnen ontwikkeld die hiv-besmetten een vrij normaal leven gaven (maar ze moeten die wel de rest van hun leven blijven slikken). Met hepatitis ging het nog beter. Daar kan je nu met een kuur van drie maanden vanaf zijn, maar het merendeel is, vriendelijk gezegd, weinig opzienbarend.

Groot-Brittannië

Groot-Brittannië heeft in 1999 daarom ook nationaal instituut opgezet (NICE) om te achterhalen of medicijnen hun geld waard zijn. Dat land kampt net als veel andere landen, zoals België en Nederland, met steeds oplopende kosten voor de gezondheidszorg en proberen die in de greep te krijgen. Dat geeft farmabedrijven de gelegenheid de overheid te beschuldigen van het onthouden van levensreddende middelen aan radeloze patiënten.
Het beste zou zijn als farmabedrijven gedwongen worden om te bewijzen dat het nieuwe middel (veel) effectiever is dan de bestaande. Dergelijk onderzoek zou bij voorkeur moeten worden uitgevoerd door onafhankelijke instituten, maar eerlijk gezegd zie ik dat er voorlopig nog niet van komen. Farmabedrijven hebben een te grote greep op de medicijnontwikkeling (terwijl veel onderzoek door de overheid wordt betaald).

Bron: New Scientist