Permafrost wordt de bodem genoemd waar de temperatuur gedurende tenminste twee jaar onder nul is gebleven. In die bevroren bodem liggen grote hoeveelheden organisch materiaal opgesloten. Als de grond dooit dan verteert het organisch materiaal en komt er aardgas (methaan) en kooldioxide vrij, beide broeikasgassen. Er is wel eens berekend dat er meer koolstof in de permafrost zit dan in de atmosfeer.
De dooi van permafrost zorgt niet alleen voor extra broeikasgasuitstoot, maar ook voor het onstabiel worden van de bodem met alle gevolgen van dien voor de gebouwen en de wegen daarop. Er leven zo’n 35 miljoen op constant bevroren bodems.
Recent onderzoek heeft uitgewezen dat de temperatuur in het Noordpoolgebied twee keer zo snel stijgt als elders. De permafrost dooit al op vele plaatsen. Die massale dooi zou met rigoureuze klimaatmaatregelen zijn te beteugelen, betoogt de groep onderzoekers. “Een lagere stabilisatiedoel van 1,5°C spaart ongeveer tweemiljoen km2 aan permafrost”, zegt Sarah Chadburn van de universiteit van Leeds.
In hun studie combineerden de onderzoekers klimaatmodellen en waarnemingen om een goede voorspelling te kunnen geven van het verlies aan permafrost. Ze keken ook naar de manier waarop het permafrost verandert over een landschap en hoe zich dat verhoudt met de luchttemperatuur. Ze rekenden met de stijging van de luchttemperatuur en combineerden al die gegevens in een verdeling van permafrostgebieden in de toekomst.
“We ontdekten dat het huidige permafrostpatroon de gevoeligheid voor de aardopwarming weerspiegelt”, zegt medeonderzoeker Peter Cox van de universiteit van Exeter. Permafrost blijkt volgens hun schattingen gevoeliger voor de aardopwarming dan tot nu toe gedacht. Een grotere stijging dan 2°C zou, in hun berekeningen, leiden tot de dooi van meer dan 40% van alle permanent bevroren bodems.
Bron: Science Daily