Het lijkt er op dat het met iemand oneens zijn in een discussie veel ‘hersenruimte’ vergt. Onderzoeksters van Yale hadden een manier gevonden om bij mensen ‘onder de hersenpan’ te kunnen kijken terwijl ze discussieerden. Als de discussianten het eens waren dan was de hersenactiviteit rustig. Het beeld was heel anders als ze het oneens waren. Dan werden andere delen van de hersens actief die zich bezighouden met hogere verstandelijke functies. Zou dat de verklaring zijn dat mensen in groepen het vaak ‘eens’ zijn?
“Je brein is een een sociaal verwerkingsnetwerk”, zegt Joy Hirsch. “Het kost echter veel meer hersenruimte om het oneens te zijn dan om het eens te zijn.”

Aan het onderzoek deden 38 proefpersonen mee. Die werd gevraagd om over onderwerpen te discussiëren zoals het ‘homohuwelijk is een brurgerrecht’ of ‘marihuana moet gelegaliseerd worden’. Vooraf werd bepaald of ze het daar mee eens of oneens waren. Vervolgens werden paren geformeerd op basis van hun overtuigingen. Met een nabij-infraroodtechniek werd tijdens de discussies de hersenactiviteit gemeten.
Als de discussianten het eens waren bleek de hersenactiviteit ‘harmonieus’ en was vooral geconcentreerd in die delen die met zintuiglijke waarneming te maken hebben, kien op lichaamstaal e.d. Dat was, zoals al verklapt, anders als ze het oneens waren.
Hirsch: “Er is synchroniciteit tussen de hersens als we het eens zijn, maar als we het oneens zijn ontkoppelen de hersens.” Bij verschil van mening worden allerlei delen van de hersens aan het werk gezet, stelt ze, zoiets als een symfonieorkest dat andere muziek speelt (sic???, as). Als we het eens zijn hoeven we ons ‘verstand’ niet aan het werk te zetten en is er meer sociale wisselwerking tussen de hersens, zoals in een duet.

Bron: EurekAlert