Het Nyosmeer in Kameroen (foto: Wiki Commons)
Er wordt vaak gespeculeerd om, bij wijze van ‘poplossing’ van het klimaatprobleem, het broeikasgas kooldioxide onder de grond te stoppen. Braziliaanse onderzoekers denken dat we te weinig kennis hebben om CO2 daar voor langere tijd (we hebben het dan over duizenden jaren) in op te bergen. Ze denken dat kooldioxide opbergen, zeker met de kennis van nu, geen reëel alternatief is voor het verminderen van de uitstoot van broeikasgassen om klimaatopwarming binnen de perken te houden.
Om het kooldioxide op te slaan zijn we om te beginnen al afhankelijke van een geostabiele grondlaag. Maísa Matos Paraguassú van de federale universiteit van Bahia (Bra) en medeonderzoekers bekeken de mogelijkheden voor de ondergrondse opslag van CO2 en becijferden op basis van een nieuwe methode de risico’s. Om te beginnen kost het opvangen, vervoeren en onder de grond brengen van kooldioxide geld, maar als een voldoende hoeveelheid van dat broeikasgas kan worden opgesloten in geostabiele formaties, dan zou dat een (deel)oplossing van het klimaatprobleem kunnen zijn. Risico is een product van onzekerheid en schade, schrijven de onderzoekers, van waarschijnlijkheid en gevolgen. Voor het opslaan van koolstof zijn er technologische risico’s, maar ook geologische. Hoe zeker ben je dat dat gas daar in die aardlaag duizenden jaren veilig weggeborgen zit? Wat zijn de gevolgen van een eventueel lek? In Kameroen is in 1986 een enorme kooldioxidebel uit Nyosmeer vrijgekomen met dodelijke gevolgen. Ruim 1700 mensen in dit, gelukkig, dun bevolkte gebied overleden als gevolg van het vrijkomen van dat gas, evenals duizenden koeien en andere huisdieren. Het is erg lastig om die risico’s in te schatten omdat van die geologische structuren heel weinig bekend is, stellen de onderzoekers. Extra lastig maakt het dat het om het opbergen van een gas gaat, dat veel meer problemen oplevert dan het opbergen van vloeistoffen of vaste stoffen zoals radioactief afval. En dat laatste is al geen sinecure.
Bron: Eurekalert