Connie Hedegaard, EU-commissaris klimaatbeleid

Toen onlangs het rapport van het VN-klimaatforum uitkwam leidde tot verontruste berichten in de media, maar vervolgens deed iedereen zijn plas en liet zoals het was. Oftewel: het kon ons eigenlijk geen reet schelen: we blijven auto rijden, kunnen niet buiten onze ‘zuurverdiende’ (vlieg)vakantie, blijven vlees eten. Volgens een rapport van de stichting Enel en European House-Ambrosetti zal met het huidige tempo van klimaatmaatregelen de EU haar doelstellingen voor 2030 pas ergens rond 2051 halen. Dat stemt somber als je weet dat de EU niet eens de minst ambitieuze (nou ja) in de wereld is.
In juli maakte de Europese Commissie bekend dat in 2030 de broeikasgasuitstoot ten opzichte van 1990 met 55% zal moeten zijn gezakt.  Als doelstelling ambitieus, te ambiteus als rekening wordt gehouden met wat er op dit moment wordt gedaan aan de terugdringing. Volgens de EC zou in 2030 het aandeel van vernieuwbare energie (40%) moeten zijn en het energetisch rendement moeten zijn vergroot (+ 36%), maar volgens het rapport zullen die doelstellingen pas ergens tussen 2043 en 2051 worden bereikt.
Het rapport noemt enkele oorzaken voor de vertraging: problemen bij de sturing van de energiesector, een versplintering van verantwoordelijkheden en vaardigheden, een zwakke deelname van instellingen en bevolking en een slechte afstemming van de plaatselijke en nationale normen. Er zou volgens het rapport 3,6 miljard euro moeten worden gestoken om de doelstellingen alsnog te behalen. Die impuls zou een positief effect van 8 miljard euro hebben op de ‘economie’.

Kloof

Tussen voornemens en resultaten zit vaak een grote kloof. Volgens het jongste verslag van de Climate Change Performance Index, waarin de klimaatprestaties van 58 landen worden weergegeven, ligt geen van die landen op koers van het klimaatakkoord van 2015. Dat weerhoudt landen er toch niet van steeds ambitieuzere plannen te ontvouwen.  Zo kondigden de VS onlangs aan het aandeel van zonne-energie in 2035 te brengen op 40% (nu 4%). Dat lijken toch vooral loze beloften.

Opmerkelijk is overigens dat in dit hele verhaal de verantwoordelijkheid van de (rijke) consument niet aan de orde wordt gesteld. Als we de auto de deur uit doen en (veel) meer plantaardig voedsel in plaats van vlees gaan eten dan schiet dat al een heel eind op. Als je dan nog eens het vliegverkeer binnen de EU verbiedt gaat die prestatie nog een stuk verder in de goede richting. Wedstrijden van rondracende auto’s worden natuurlijk verboden. Haalbaar is het zeker, maar die haalbaarheid stuit op onze onwil onze misdadige overconsumptie in te tomen…

Bron: Futura-Sciences