China’s stroomopwekking leunt nog sterk op steenkool. Hier een kolencentrale in Hengshui in de provincie Hebei province. (foto: AFP)
Na drie jaar een pas op de plaats gemaakt te hebben, stijgt de mondiale kooldioxide-uitstoot weer. De beschuldigende vinger gaat naar China als wereldkampioen kolenverstoker. Dat land heeft zich in de laatste jaren opgeworpen als de klimaatkampioen, zeker toen Trump had aangekondigd dat de VS zich zouden terugtrekken uit het klimaatakkoord dat in 2015 in Parijs is gesloten. Dat is een geen goed nieuws voor de wereldklimaatconferentie die nu in Bonn aan de gang is.
Terwijl de VS hun uitstoot sedert 2000 duidelijk hebben teruggedrongen (uiteraard geen verdienste van Trump), lukt het China niet die te laten dalen of zelfs maar de stijging af te remmen. De terugdringing van de uitstoot in de VS is vooral toe te schrijven aan de verschuiving van steenkool naar aardgas als energiebron. In China worden nog steeds vele, nieuwe kolencentrales gebouwd en hoewel dat land ook veel duurzame bronnen in gebruik neemt weegt dat niet op tegen de kooldioxideuitstoot die die nieuwe kolencentrales veroorzaken.
China had zich in Bonn willen presenteren als aanvoerder van de ‘klimaatbedwingers’, maar het ziet er naar uit dat de rol van dat land steeds meer vragen oproept in dit verband. Het land had een plan tot ‘brugvorming’ aangekondigd om te zorgen dat ook arme landen mee kunnen doen aan de terugdringing van de broeikasgassen, maar China is met de VS en India zelf ook een van de grootste ‘klimaatvervuilers’.
In Bonn is van die ‘brugvorming’ niets te bespeuren. Dat zou, volgends een onderhandelaar, slechts retoriek zijn, loze woorden. China zou geen bruggen bouwen, maar eenrichtingsstraten: de druk wordt gelegd bij de industrielanden, die over de brug zouden moeten komen, met geld, uiteraard. China is niet geneigd zelf in de beurs te tasten, zich er op beroepend een ontwikkelingsland te zijn.
Een kwart
China heeft (ook?) op andere gronden recht van spreken. Per hoofd van de bevolking is de kooldioxideuitstoot van China slechts een kwart van die in de VS, het stroomverbruik zelfs eenachtste. China’s last is zijn grote bevolkingsaantal waardoor dat land het dubbele aan broeikasgassen de atmosfeer in spuit van de VS, de echte kampioen broeikasgasuitstoot. Om honderden miljoenen Chinezen uit de armoede te halen zijn er honderden nieuwe krachtcentrales nodig.
Het land investeert meer dan alle andere landen in duurzame energie, in waarde een kwart van wat de wereld uitgeeft. Ook zet China in op kerncentrales, maar de investeringen in kolencentrales zijn desalniettemin verreweg de grootste energieinvesteringen van China.
Wel is in sommige gebieden begonnen met de handel in kooldioxideemissies. Of dat wat oplevert is nog maar zeer de vraag, maar wat dat betreft kan Europa de Chinezen weinig verwijten maken. De emissiehandel in Europa is allesbehalve een doorslaand succes als middel de broeikasgasuitstoot te beteugelen.
Een ander hachelijk punt is dat de echte cijfers van de hoeveelheid broeikasgassen die China de atmosfeer in spuit niet bekend zijn, althans er zijn grote twijfels aan de opgave die het land zelf verstrekt. Eind jaren 90 zouden de kolencentrales een kwart minder CO2 hebben uitgestoten, maar dat bleek onzin. Sommige kolenmijnen hadden hun productiecijfers niet bekend gemaakt. In China is veel strak gereguleerd door de enige politieke partij in dat land, maar daar hoort de kolenmijnbouw kennelijk niet bij. Er bestaan honderden kleine kolenmijnen, die vaak nog illegaal bedreven worden ook.
Helft broeikasgas’budget’
China, het hoeft geen betoog, is wezenlijk voor het welslagen van het klimaatakkoord. Als het dat land al lukt om na 2030 zijn uitstoot niet meer te laten groeien, dan zou volgens sommige berekeningen alleen al daardoor de helft van het overblijvende kooldioxide’budget’ zijn opgebruikt (de hoeveelheid broeikasgassen die maximaal nog mag worden uitgestoot om de 2°C-grens in het vizier te houden).
In Bonn schijnen vertegenwoordigers van andere landen te twijfelen aan de Chinese klimaatambities. Klimaatkampioen lijkt dan al helemaal te hoog gegrepen.
Bron: der Spiegel