Wereldwijd wordt er net gedaan of de aandacht voor het klimaat iets van de laatste jaren is, maar daar zijn ‘we’ al tientallen jaren mee bezig, terwijl we nog nauwelijks ene flikker hebben uitgevoerd. Ja heel erg, hè, en we gingen//gaan over tot de orde van de dag. Het moet anders vindt ook Mojib Latif, de Duitse oceanograaf van Pakistaanse komaf, in zijn nieuwe boek Heisszeit (als tegenovergestelde van ijstijd).
Volgens de recensent van bdw is Heisszeit geen klimaatboek als vele andere. Latif zou het thema zeer breed behandelen (in 221 blz ?). Zo probeert hij te verklaren waardoor het zo lang duurt voor we in actie komen. Latif ziet daarbij de invloed van klimaatskeptici die bij de mensen twijfel zaaiden of die aardopwarming er wel was en als die er was of dat onze schuld zou zijn. Zelf geloof ik daar niet (helemaal) in. Ik denk dat een veel grotere rol heeft gespeeld dat we denken dat we ons goede leventje moeten opgeven op het klimaat te ‘redden’: geen vlees meer (potdomme), geen auto (over mijn lijk), zuiniger met energie (doe ik toch al?). Ja dahaag.

Kapitalisme

Latif denkt dat het neoliberalisme de bron van alle kwaad is of althans een oplossing in de weg staat. De klimaatcrisis is een wereldprobleem dat we met zijn allen moeten oplossen en wie alleen op zijn eigen voordeel uit is, verliest uiteindelijk alles, stelt hij (ik zou dan zeggen: het kapitalisme is het probleem; ook de Chinese variant daarvan; as).
Het boekje schijnt een doorlezer te zijn, dat je moeilijk kan wegleggen. Latifs probleem is, volgens de bdw-recensent, dat hij de lezer van de urgentie van het probleem probeert te doordringen, terwijl hij niet meteen de hoop de grond in wil boren. Hij noemt op wat wij, hij schijnt zijn lezer echt als verantwoordelijke medeburger te zien, zullen moeten doen om een klimaatramp te voorkomen. Zou het helpen?

Bron: bdw