Links de controlegroep cellen en rechts verouderde cellen na lfu-behandeling. Groen is de aanwezigheid van het eiwit p21, kenmerkend voor verouderde cellen (afb: Michael Sheetz, univ, van Texas)
Ophoping van cellen in weefsels en organen die niet meer delen (senescentie) leidt tot veroudering. Het verjongen van die cellen zou een manier zijn om te verjongen; de eeuwige wens van de mens. Dat schijnt onderzoekers van de universiteit van Texas onder aanvoering van Michael Sheetz te zijn gelukt bij celkweken en muisjes met behulp van laagfrequent ultrageluid (lfu) . Die cellen raakten hun ‘ouderdomskenmerken’ kwijt. Het artikel is overigens nog niet beoordeeld voor publicatie, maar verschenen op biorxiv.org als voorpublicatie. Opmerkelijk is dat in Science een verhaal verschenen is over muisjes die genetisch ‘verjongd’ zouden zijn,Oudere muisjes zouden door lfu verjongen. De onderzoekers bepaalden die verjonging aan de hand van de fysieke prestatie van de proefdiertjes en de vermindering van het aantal verouderde cellen in hun nieren en alvleesklier. Volgens de onderzoekers zou daar alleen de ultrageluidbehandeling voor verantwoordelijk zijn.
Volgens onderzoekers veroorzaakt het laagfrequente ultrageluid in de cellen kortdurende pulsjes die tot (mechanische) spanningen leiden. Die zijn veilig voor normaal weefsel en zouden ook geen nadelige invloed hebben op de celfuncties.
Door die pulsjes zouden de verouderde cellen weer ‘jong’ worden en als gewone cellen functioneren. De ‘bestraalde’ cellen maken ook geen SASP meer aan, een eiwit dat verouderde cellen aanmaken en de mitochondriën (de krachtcentrales van de cel) worden minder lang. Dat schijnt een gezond teken te zijn.
Het effect van ultrageluid zou een soortgelijk effect teweegbrengen als fysieke inspanning, stellen de onderzoekers. Lichaamsbeweging stimuleert, bijvoorbeeld, de afscheiding van myokines; kleine eiwitten die bij samentrekking door spieren worden gevormd die de hersenfuncties en leefkwaliteit verbeteren. Lfu zou veel zaken stimuleren die ook lichaamsbeweging op celniveau aanzwengelt, met dat voordeel (?) dat je daar geen inspanning voor hoeft te leveren.
Activering celgroei
Merkwaardig is dat normale cellen die met lfu behandeld worden eiwitten gaan aanmaken die bij senescente cellen de groei stimuleert. Bij muisjes leidde de behandeling tot een vermindering van die uitgewerkte cellen in hun weefsels.
Om te achterhalen of het mechanische effect de genexpressie (-activiteit) van uitgewerkte cellen in de goede richting kunnen veranderen, werden die elke 48 uur 20 minuten behandeld en vergeleken met onbehandelde cellen en normale cellen. De behandelde cellen hadden een verlaagd niveau van celcyclusremmer p21, een eiwit dat van invloed is op de celcyclus. Kennelijke maken uitgewerkte cellen daar meer van aan dan normaal functionerende.
Alle vier behandelde senescente cellijnen kregen, uiteindelijk een normale grootte. De omkering van de uitgewerkte cellen was in alle gevallen gedeeltelijk, maar bood uitzicht op de mogelijkheid met lfu senescente cellen te verjongen, stellen de onderzoekers.
Er is veel meer onderzoek nodig, vinden ze, maar de omstandigheden zouden gunstig zijn. Door de behandeling wordt de oorspronkelijke celfunctie niet verstoord. Het ultrageluidniveau die in deze proeven is gebruikt is een factor tien tot honderd lager dan het toegestane vermogen voor mensen. Het belangrijkste vinden ze dat is aangetoond dat mechanische biochemische behandelingen kunnen vervangen om celverjonging te bewerkstelligen. Dat lijkt me de conclusie van een luiaard die te bedoenderd is Ωich enigszins in te spannen.
Bron: New Scientist