Onderzoekers van de universiteit van Oxford zijn erin geslaagd om twee kwantumpro-cessoren met elkaar te verbinden en informatie te verzenden met behulp van kwan-tumverstrengeling. Wie weet wordt het ooit nog wat met die kwantumcomputers. Voorlopig is het nog. martelen met die dingen.

Kwantumrekenen zou, zo wordt maar steeds weer beweerd, een enorm potentieel hebben, maar tot nog toe is het nog niet echt goed gelukt de kwetsbaarheden, vooral instabiliteit, de baas te worden. Hoe groter een kwantumprocessor, hoe kwetsbaarder (instabieler).
Kwantumcomputers zijn ook voortdurend bezig met het herstellen van fouten. Kwantumteleportatie (Beam me up, Scotty) zou de oplossing zijn voor de verbinding tussen die wankele machines.
Het beginnetjes van een dergelijke informatieoverdracht lijkt er nu te zijn. Onlangs hebben wetenschappers van de universiteit van Oxford een kwantumcode draadloos verzonden tussen twee losse kwantumprocessoren.

De wetenschappers van Oxford gebruikten kwantumverstrengeling (het ‘koppelen’ van kwantumdeeltjes; as) om vrijwel onmiddellijk informatie tussen computers/processoren te verzenden. Wanneer dat over langere afstanden (meer dan milli- of centimeters) gebeurt wordt dat kwantumteleportatie genoemd.
Door het koppelen van kwantumdeeltjes over een langere afstand is de informatie van een kwantumdeeltje ‘afleesbaar’ aan de hand van de toestand van het ‘gekoppelde’ deeltje (neen, ik heb mijn verstand niet verloren; as).

2 m

De kwantumteleportatie van een algoritme zou zijn uitgevoerd met fotonen (licht’deeltjes’) als kwantumdeeltjes. De processoren lagen 2 m uit elkaar, wat voor een kwantumdeeltje een enorme afstand is. De betrouwbaarheid van de informatie was 86%. Dat zou genoeg moeten zijn voor toepasbaarheid, stellen de onderzoekers.

Bron: Wired