Er werden en worden allerlei vaak waanzinnige ideeën bedacht om de aardopwarming te temperen. Dit zou je een plaat-voor-je-kop kunnen noemen.

Het lijkt het steeds duidelijker dat de mens (mede) schuld is aan de aardopwarming. Oorzaak: zijn onverzadigbare energiehonger die hij grotendeels put uit fossiele bronnen, waardoor grote hoeveelheden van het broeikasgas CO₂ de atmosfeer in worden geslingerd. Remedie: een grootscheepse ontwenningskuur. Tot zover waren de zaken simpel, maar als het op de kuur aankomt gaan we stotteren. Hoe kom je van je verslaving af? Je energieverbruik drukken en weg van de fossiele brandstoffen. Ja, ja, ja, maar dat is moeilijk en dus komen de alternatieve voorstellen: klimaattechniek (ook wel geotechniek genoemd). Kunnen we die opwarming met technische of chemische middelen tegengaan? Dat gaat niet, denken sommigen, of toch wel? Onderzoekers van Harvard pleiten er voor die technieken op kleine schaal te beproeven. Dat kan gevaarloos, volgens hen.

De oplossing van de aardopwarming is simpel, maar ook ongemakkelijk en dus stellen allerlei blije ingenieurs voor om met technische trucs de aardopwarming af te remmen. Dan praten we over het terugstralen van zonnelicht door warmteweerkaatsende deeltjes als zwavelzuur in de atmosfeer te brengen, het toevoegen van chemicaliën aan de oceanen om de kooldioxideopname te vergroten, het binden van CO₂ aan chemicaliën zodat er vaste stoffen ontstaan en zo zijn er vast nog wel wat gedachten waarop we een klimaatramp een halt kunnen toeroepen zonder onze energieverslaving te hoeven opgeven. Begin dit jaar oordeelden onderzoekers van de universiteit van Reading (VK) dat klimaattechniek gevaarlijk is en wel eens averechts zou kunnen werken. Toch willen onderzoekers van de bekende Amerikaanse Harvard-universiteit daar niet op de voorhand aan. Goede wetenschappers doen experimenten om te kijken of iets werkt. Ze vinden het onzin dat je met klimaattechniek geen proeven zou kunnen doen, omdat die grootschalig zouden moeten zijn. David Keith, hoogleraar toegepaste natuurkunde aan de universiteit, stelt dat het voorstel dat hij met zijn Harvard-collega’s heeft ingediend, SCoPEx genaamd, slechts een basisidee is. “Het zal zich ontwikkelen tot er geld gevonden is en we gaan alleen door als dat geld voornamelijk publiek is, met een formeel goedkeuringsprocédé en een onafhankelijke risicoinschatting.” Hij vindt transparantie wezenlijk, maar vindt ook dat er over de klimaattechniek veel misvattingen heersen. “Mensen denken dat je die proeven alleen op grote schaal kunt doen, maar dat is onzin. Het is best mogelijk die op kleine schaal te doen, waarbij je de risico’s van geotechniek leert kennen, in ons geval het risico van het verlies van ozon.” Dat reduceert het aantal onbekende onbekenden, denkt de natuurkundige.

Het voorstel dat Keith en zijn chemische collega James Anderson hebben neergelegd gaat er om het effect te bekijken van zwavelzuurdruppels in de atmosfeer om de warmteinstraling van de zon te verminderen. Keith: “Er kunnen heel wat experimenten worden gedaan waardoor de risico’s en doelmatigheid van geotechniek duidelijker worden. Veel mensen veronderstellen dat geotechniek opeens het klimaat van voor het industriële tijdperk terugtovert, maar dat is hoogst onwaarschijnlijk en dat zou ook niet geprobeerd moeten worden.” Volgens Keith is het wezenlijk dat de wetenschappelijke onderzoek aan klimaattechniek hand in hand moeten gaan met een publieke discussie. “Natuurlijk moeten de risico’s ook worden afgewogen tegen het risico als we niks doen.”

Bron: Science Daily