Gekleurd zonneglas (afb: Futura-Sciences)

Ideeën om zonnecellen in/op je ruit te verwerken zijn er al langer. Nu schijnen onderzoekers fotovoltaïsche ruiten gemaakt met een kleurtje. Of dat serieus is moeten we nog maar afwachten, maar waarom zouden we onze ruiten niet voorzien van zonnecellen (terwijl we er nog steeds doorheen kunnen kijken?
Die zonneruiten zouden niet alleen de energie van zonnelicht kunnen omzetten in elektrische energie, maar ook die van de binnenverlichting. “Nu zijn zonnepanelen op het dak nog de gangbare oplossing (of, heel zinloos, in een weide, zou ik daar aan willen toevoegen; as)”, zegt Yilin Li van de Amerikaanse Rice-universiteit, hoofdauteur van een artikel in Polymer International, “maar die moeten op de zon gericht worden om het maximale eruit te halen en ze zien er niet fraai uit.”

Het idee van Li en de zijnen is om lichtrichtende laag in de ruiten te integreren met die zonnecellen om die positioneringsproblemen van zonnepanelen/-cellen te ondervangen. Dat hebben ze op gelost door tussen twee doorzichtige acrylcellen een laagje aan te brengen van een natuurlijke polymeer. Dat concentreert het opvallende licht op de cellen.
Dat polymeer is ‘instelbaar’ door schei- en/of natuurkundige ‘ingrepen’. Zo zou het bijvoorbeeld rood licht kunnen absorberen, maar na een chemische aanpassing ook licht van andere golflengtes en niet alleen het zichtbare maar ook uv- en ir(infrarood)-licht.
Een belangrijke functie van dat ‘instelbare’ polymeer is echter om het licht (van welke golflengte dan ook) te richten op de zonnecellen. “Zelfs binnen ziet je een sterke fotoluminiscentie (lichtuitstraling; as)”, zegt Li. Het energetisch rendement is niet bijster hoog, ergens rond de 3%. Commerciële zonnecellen halen makkelijk 20%. Voordeel van deze ‘zonneramen’ is dat ze niet alleen overdag elektriciteit produceren.

Gekleurd

De zonneramen kunnen ook een kleurtje krijgen. Ze kunnen gewoon helder doorzichtig zijn of mat. Je kunt er zelfs patronen of afbeeldingen in verwerken, stelt Li. Het is een idee.

Bron: Futura-Sciences