Een maanlander van Moon Express
De mens laat een spoor van vernieling na. Mijnbouw is daar een goed slecht voorbeeld van. Nu schijnt het dat de mens, of althans een aantal vertegenwoordigers van die soort, het gemunt hebben op de rijkdommen van de maan. Met behulp van robots wil Moon Express uit Florida gaan zoeken naar waardevolle materialen op onze trabant. Dat heeft 45 miljoen dollar bij elkaar geschooid voor drie expedities die moeten uitmonden in heuse maanmijnbouw. Dat zou al in 2020 het geval kunnen zijn.
Dat zou dan de eerste keer zijn dat een bedrijf werkzaamheden op een hemellichaam buiten de aarde zou gaan uitvoeren. Internationale regels zeggen daar niet veel over. “Daar wordt nu over gesproken, maar daar is zeker nog geen overeenstemming over en ik weet ook niet of die er komt”, zegt Henry Hertzfeld van de Amerikaanse George Washingtonuniversiteit.
Moon Express werd in 2010 opgericht met als doel een door Google uitgeschreven prijs te winnen, goed voor 20 miljoen dollar, om als eerste private onderneming een karretje/lander op de maan te zetten. Het bedrijf hoopt eind dit jaar Lunar Scout (maanverkenner) naar de maan te schieten. De motoren van de landers zijn getest, maar veel onderdelen moeten nog worden beproefd en/of gemaakt. “We moeten nog een hoop doen”, erkende Moon Express-baas Bob Richards onlangs op een persconferentie.
Prijzig
Ook als de lancering dit jaar niet lukt, zal het project worden voortgezet. Het prijzengeld van Google is niet het echte doel. Met de eerste missie zal een kleine telescoop en lasers mee gaan. In 2019 moet een tweede staketsel landen op de zuidpool van de maan, waar het op zoek gaat naar water en winbare en nuttige mineralen. Met de derde lancering (Harvest Moon, oogstmaan) zijn de winning moeten beginnen.
Als alles goed gaat in de optiek van Moon Express zal de eerste ‘oogst’ in 2020 worden opgehaald. De lander kan monsters van mineralen naar de aarde sturen terwijl het zelf aan het mijnwerken blijft.
Er zijn al eerder monsters van de maanbodem op aarde terechtgekomen, de eerste in 1972. Richards vindt het geen probleem die aan belangstellende te tonen. De tot nu toe verzamelde maanmonsters zijn eigendom van de VS. Amerika ziet geen problemen in de maanmijnbouw door commerciële ondernemingen. Wat er internationaal afgesproken is over de exploitatie van hemellichamen (buiten de aarde) is in 1967 vastgelegd in een verdrag. Dat verdragstekst kan echter ook zo uitgelegd worden dat al het buitenaardse niet bezoedeld zou mogen worden door commerciële operaties. Dat buitenaardse is gemeenschappelijk bezit.
Herzfeld: “Een probleem wordt de winst die ondernemingen daarmee zouden maken. Internationaal gezien is niet iedereen daar gelukkig mee, maar de vraag is of daar wat aan te doen valt.” Ik vraag me af of zo’n operatie ooit winstgevend zou kunnen worden. De gevonden mineralen moeten op aarde wel zo zeldzaam zijn dat kopers bereid zijn een hoge prijs te betalen. Als de aarde en maan van dezelfde planeet stammen, dan lijkt daar weinig kans op.
Harvest Moon lijkt niet te kunnen bewegen (afb: Moon Express)
Voor zover ik kan zien gaat het niet om karretjes die over de maan rondrijden, maar om statische landers. Lijkt met uiterst onhandig.