De Fraunhoferkas voor groente en fruit (afb: Fraunhofer IKTS)

Groente en fruit worden nu vaak over duizenden kilometers naar steden vervoerd, maar die zouden best in de stad zelf gekweekt kunnen worden, denken medewerkers van het Fraunhoferinstituut voor keramische technologie in Duitsland. Ze hebben een compact systeem (een soort vitrinekast) ontworpen om de tuinbouw (ik neem aan deels; as) naar de stad te verplaatsen waarmee groente en fruit kunnen worden geteeld: vitamine D van het dak, balkon of zelfs uit de kamer.
Paprika, sla, tomaten zijn dagelijkse kost die we uit de winkel halen, maar die vaak van duizenden kilometers vervoerd moeten worden naar de winkel om de hoek. In Duitsland komt ongeveer een kwart van de groente en het fruit uit Spanje: 1,6 miljoen ton fruit en 1,3 miljoen ton groenten. Daar zijn duizenden vrachtwagenritten mee gemoeid, waarbij die producten vaak ook nog eens uit het uiterst droge Andalusië komen.
Hoe dichter bij de verbruiker hoe minder belastend is de gedachte van de Fraunhofers rond Michael Stelter en ze bedachten een soort kassensysteem voor thuisgebruik. “Het idee is op talrijke plaatsen in Duitsland dergelijke ‘kassen’ neer te zetten op bijvoorbeeld daken of binnenplaatsjes. Dat kan in meer lagen als ‘beschermde tuinbouw’.”
De ‘vitrinekast’ is alles ineen: een water- en voedingstofkringloop, warmte- en vochtregulering, belichting en bemetering om de planten zo goed mogelijk te ‘bedienen’. Stelter zegt jaren aan de ontwikkeling te hebben gewerkt. “Het is een geautomatiseerd, gedigitaliseerd systeem.” Het zou nadrukkelijk als ‘serieus’ project bedoeld zijn (dus voor commercieel gebruik).

Zeolieten (poreuze mineralen) zorgen voor de water- maar ook warmtehuishouding. Voor meerlaagse systemen of voor winterse dagen is kunstlicht nodig, waarvoor (zuinige) lichtdiodes worden gebruikt. De lichttoevoer (als je dat zo kunt noemen) kan nauwkeurig op het gewas worden afgestemd.

Kringloop

Met water en voedingsstoffen wordt zuinig omgesprongen door een kringloopsysteem. Daardoor gaat er geen water verloren door verdamping (die zeolieten vangen het verdampte water op). Overtollige voedingsstoffen worden opgevangen en met behulp van sensoren weer op het niveau gebracht die voor de planten nodig is.

Het Fraunhoferinstituut kan gebruikers ook met raad en daad bijstaan. Of dat gratis is, vettlet het verhaal niet, maar het idee lijkt niet me niet gek, maar zou het ook wat opleveren (aan inkomsten voor ondernemers, voedsel voor particulieren en vermindering van de invoer)?

Bron: idw-online.de