Yan Xie, (afb: researchgate.net)

Vooral in de VS, waar een groot deel van de bevolking lijdt aan vaak ernstig overgewicht, werd en wordt vetzucht als een ziekte gezien. Gelukkig zijn er nu ‘medicijnen’ voor die ‘ziekte’ gevonden in de diabetesmiddelen Ozempic en Wegovy (semaglutiden). Die zijn niet aan te slepen. Nu lijkt het er op dat semaglutide nog bij tal van andere ziektes zoals hart- en vaatziektes, hersenziektes en immuunafwijkingen gunstige resultaten zouden kunnen boeken. Daarbij moeten de innemers wel rekening houden met een verhoogde kans op maag- en darmproblemen of nier- of alvleesklierontstekingen.

Semaglutide bindt zich aan dezelfde receptor als het hormoon dat je vertelt dat je genoeg hebt: GLP-1. Daardoor zakt de bloedsuikerspiegel, maar kunnen die middelen ook dienen als afslankmiddel. Er zou tot nu toe nog geen deugdelijk onderzoek zijn geweest naar de andere effecten van semaglutide. Dat hebben Yan Xie van het veteranenziekenhuis in St. Louis en collega’s nu op zich genomen.

Daarvoor hebben ze geput uit het gegevensbestand van het Amerikaanse ministerie van veteranenzaken. Daarbij vergeleken ze de gegevens van ruim 215 000 suikerpatiënten  die met GLP-1-agonisten behandeld werden met verschillende controlegroepen die andere diabetesmedicijnen gebruikten. Daar rolde een hele lijst van wel 175 lichamelijke en geestelijke aandoeningen uit – waaronder dementie, stollingsproblemen en hart- en vaatziekten – waar semaglutide een positief effect op had.

Bijwerkingen

Daar tegenover stonden de negentien negatieve effecten op spijsverteringskanaal, nieren en alvleesklier e.d. Opmerkelijk is dat tot nu toe aangenomen werd dat GLP-1-agonisten goed zouden zijn voor de nieren.

De vraag bij zo’n onderzoek is natuurlijk of er echt een oorzakelijk verband is tussen het gebruik van GLP-1-agonisten als semaglutide en de 175 goede en 19 minder goede effecten. Daarbij zijn alleen de gegevens van suikerpatiënten bekeken. Komt nog eens bij dat veteranen niet per se een dwarsdoorsnede van de bevolking vormen.
De positieve effecten waren in veel gevallen ook niet erg groot. Voor Xie en de zijnen zou dit onderzoek toch wegen naar nieuwe behandelingen kunnen openen.

Bron: bdw