Het schijnt dat de wortelstok van de varenfamilie Drynaria, uit de kruidenkast van Chinese en Zuidoost-Aziatische medicijnmannen, bestanddelen bevat die bij muizen de verschijnselen van de ziekte van Alzheimer verminderen. Om die bestanddelen met medische potentie te achterhalen, ontwikkelden Japanse onderzoekers een eigen zoekmethode. Bewezen is er nog niet zo veel.
Japanse wetenschappers hebben een methode ontwikkeld om bestanddelen uit planten te identificeren en te isoleren die geneeskundige potentie hebben. Met behulp van die techniek hebben ze verschillende bestanddelen geïsoleerd van de wortelstok van de Drynaria die bij muizen met Alzheimer het geheugen verbeterden en bepaalde kenmerken van de ziekte deed verminderen.
Geneeskrachtige kruiden worden al zo lang gebruikt als er mensen bestaan, waarschijnlijk, en die kruiden zijn in veel landen nog erg populair. De meeste bestanddelen van die geneeskrachtige kruiden zijn onwerkzaam of veroorzaken zelfs ongewenste effecten. Het is dus zaak erachter te komen welke bestanddelen heilzaam zijn en die te isoleren uit de kruiden, om ze te gebruiken en, eventueel, zelf te synthetiseren.
Om daar achter te komen worden de diverse bestanddelen uitgeprobeerd op, onder meer, celkweken of in reageerbuisproeven. Vertoont een bestanddeel een positief effect, dan worden die op dieren uitgeprobeerd. Dat is een hoop werk en je komt er zo niet (meteen) achter wat er met die stoffen gebeurt als ze in een lichaam worden ingebracht. Sommige lichaamsdelen, onder meer de hersens, hebben een barrière tegen vreemde stoffen.
“Die kandidaat-medicijnen zijn niet altijd de actieve verbindingen, omdat die reageerbuisproeven niks zeggen over stofwisseling en weefselverdeling”, zegt Chihiro Tohda van de universiteit van Toyama (Jap). “We wilden dus een efficiëntere methode om de echt actieve componenten te achterhalen waarbij die zaken zijn meegenomen.”
Wortelstok
De onderzoekers richtten zich op de wortelstok van de Drynaria-varen, die ook in de traditionale geneeskunde wordt gebruikt. Als proefdieren gebruikten ze muizen met een genetisch afwijking die, daardoor, een vorm van Alzheimer kregen.
Eerst werd de plant verpulverd en kregen de muizen (via de bek) het ruwe plantenextract toegediend. Dat leverde op dat dat gunstig uitwerkte op de Alzheimermuisjes. Vervolgens richtten de onderzoekers de aandacht op de muizenhersentjes, waar het geneeskrachtige bestanddeel wordt geacht zijn werk te doen, vijf uur nadat het extract was toegediend.
Drie bestanddelen waren in de hersens doorgedrongen (dus waren de bloed/hersen-barrière gepasseerd): naringine en twee stofwisselingsproducten van naringine. .Naringine is de stof die de pompelmoes bitter maakt
Als zuivere naringine werd toegediend, dan constateerden de onderzoekers dezelfde resultaten als met het plantenextract. Zeer waarschijnlijk was het naringine en/of diens stofwisselingsproducten het actieve bestanddeel van de varen. Ze ontdekten ook dat het eiwit CRMP2 het naringine bindt aan de hersencellen, waardoor die groeiden. Mogelijk is dat het mechanisme waardoor de stof zijn geneeskracht uitoefent.
De onderzoekers hopen met deze techniek ook andere geneeskrachtige stoffen te kunnen achterhalen. Tohda: “We gebruiken de methode om nieuwe geneesmiddelen te vinden voor ziektes in het ruggenmerg, depressie en sarcopenie (verdwijning van spiermassa bij veroudering; as).”
Carpolobia lutea
Ik kwam overigens nog een ander artikel tegen van een plantenwortelsextract (van de Carpolobia lutea) dat zou kunnen helpen bij de bestrijding van Alzheimerverschijnselen. De Carpolobia lutea komt uit West- en Midden-Afrika en wordt al langer als geneeskrachtig kruid gebruikt en ook als liefdesstimulans.
Bron: Science Daily