Het lijkt lood om oud ijzer, maar volgens onderzoeksters rond Kirsten Zickfeld van de Simon Fraseruniversiteit in Canada is het beter om de uitstoot van broeikasgassen te reduceren dan die gassen later uit de atmosfeer te halen. De grote vraag is natuurlijk: wanneer beginnen we daar eens eindelijk aan?
Overheden maken wel allerlei stoere plannen om de broeikasgasuitstoot te verminderen, maar ondertussen lijken ‘we’ het coronavirus in dit hoekje van de wereld overwonnen te hebben en en popelen om zo snel mogelijkweer terug naar dat oude ‘normaal’ te gaan. We zijn gewoon niet bereid, een enkeling daargelaten, het oude ‘normaal’ achter ons te laten dat ons heeft opgezadeld met allerlei milieuproblemen, grondstofuitputting en aardopwarming.
Er zijn verschillende manieren om broeikasgassen (en dan vooral toch alleen kooldioxide) uit de atmosfeer te halen. Dat kan bijvoorbeeld door het ontdoen van afgassen van fossiele gestookte centrales te ‘ontkolen’ en de afgevangen kooldioxide ondergronds op te slaan, al of niet verbonden aan mineralen. Een andere kanshebber is het massaal uitbreiden van het bosareaal.
Zoals gesteld lijkt het niet uit te maken of je de kooldioxide vermijdt of verwijdert, maar onderzoeksters rond Zickfeld hebben dat onderzocht en kwamen tot de conclusie dat verwijderen minder goed werkt dan vermijden als je een (voor de mens) desastreuze klimaatverandering wilt voorkomen. Daarbij leunden ze stevig op een rekenmodel waarmee de gevolgen van de acties op de koolstofkringloop van de aarde werden berekend . Daarbij haalden ze (virtueel) hoeveelheden kooldioxide uit de atmosfeer die een factor tien tot honderd keer de jaarlijkse uitstoot bedroegen of voegden die (virtueel) toe. Vervolgens lieten ze het model berekenen wat dat betekende voor de CO₂-concentratie in de atmosfeer en de aardopwarming.

Bij de CO₂-concentratie bleek dat de verwijdering minder effect heeft dan de verhoging. Dat zou betekenen dat het verwijderen van CO₂-uitstoot tot een ander klimaatresultaat kan leiden dan het volledig vermijden van deze CO₂-uitstoot. Voor de wereldgemiddelde temperatuur was het resultaat echter gedeeltelijk omgekeerd: in scenario’s met hoge onttrekkingen of emissies was een ton verwijderde CO₂ belangrijker dan een ton bespaarde CO₂. De onderzoekers geven geen verklaring voor dat verschil.
“Het is duidelijk dat reductie de manier is die versneld moet worden”, zegt Judith Hauck van het Alfred-Wegnerinstituut in Bremerhaven die niet aan het onderzoek heeft deelgenomen. ‘Negatieve emissies’ (verwijdering dus) kennen grote onzekerheden. “Bovendien zijn die mogelijkheden niet binnen afzienbare tijd beschikbaar”, gaat ze verder.
Oliver Geden van de stichting wetenschap en politiek in Berlijn stelt dat je het onderzoeksresultaat ook anders kan ‘lezen’. “Er moet meer CO2 verwijderd worden dan gedacht om de concentratie in de atmosfeer uiteindelijk te laten dalen.” Het grote probleem is volgens hem dat de mensheid momenteel veel te veel broeikasgassen de atmosfeer in stuurt en dan is ‘klimaatneutraliteit’ in 2050 of eerder geen geweldig resultaat, want al die jaren blijven we de atmosfeer met broeikasgassen ‘verrijken’. De 1,5°C-grens (de gehoopt maximale opwarming volgens het klimaatakkoord van 2015) is nu al zo goed als onbereikbaar.

Bron: der Spiegel