Al sinds mensenheugenis worden er middeltjes gebrouwen die zouden helpen tegen kaalheid. Ze bleken de een na de ander pure geldklopperij. Nu schijnt in wetenschappelijke kring een oplossing te zijn gevonden voor dat vreselijke probleem. Die oplossing komt nog van een vrouw ook (kaalheid komt bij mannen veel vaker voor dan bij vrouwen): Claire Higgins, van de Amerikaanse Columbia-universiteit.
We noemen het kaalheid als we minder haar op ons hoofd hebben, maar we zitten er niet mee dat ons lijf voor het overgrote deel kaal is. Mensen stellen zelfs verwoede pogingen in het werk om haargroei op niet gewenste plaatsen tegen te gaan.

Een fluorescentiemicroscoopopname van een haarzakje (foto: Claire Higgins, Columbia-universiteit)

Haren ontspruiten uit haarzakjes, een groep speciale cellen die de haarwortels omringen. Met die al voor de geboorte gevormde haarfollikels moeten wij mensen ons hele leven doen. Als ze verdwijnen of ophouden te functioneren, dan hebben we meestal pech gehad. “Nieuwe haarzakjes vormen zich zelden en dan alleen nog onder speciale omstandigheden, zoals bij verwondingen”, zegt de onderzoekster. Er zijn pogingen gedaan kunstmatig uit huidpapillen of door klonen nieuwe haarzakjes te maken, maar dat lukte niet. De cellen van de huidpapillen of klooncellen wensten geen follikelcellen te worden, maar ontwikkelden zich tot gewone huidcellen.
Knaagdieren hebben dat probleem (nou ja, probleem) niet. Die vormen simpelweg nieuwe haarfollikels als die op de een of andere manier verdwijnen. Sterker nog: kweken van ratten- of muizencellen vormen spontaan klonters, waaruit de follikels gevormd worden. Dat doen menselijke huidpapilcellen niet. Higgins en haar medewerkers veronderstelden dat die ontbrekende klontering (een vorm van zelforganisatie) voorkomt dat er bij mensen nieuwe haarfollikelcellen worden gevormd.
De Amerikaanse onderzoekers gingen met menselijke huidpapilcellen aan de slag die ze in een druppelvormig zakje kweekten. Daarin vormden zich klonters van zo’n 3000 cellen. De klonters implanteerden ze vervolgens in een stukje haarloze mensenhuid dat een tijdje op de rug van een muis getransplanteerd had gezeten. En zie,  binnen zes weken ontstonden er op dat stukje mensenhuid haarzakjes en in vijf van de zeven gevallen produceerden die follikels ook haren. “Dat laat zien dat die druppelkweken in staat zijn om in een haarloze huid te zorgen voor haarvorming, hoewel die huid daavoor geen follikels bevatte”, stellen Higgins en haar collega’s. Het is allemaal nog geen appeltje-eitje, maar de onderzoekers zijn er van overtuigd dat het probleem kaalheid in principe is opgelost. Uitgaande van een paar eigen huidcellen van de kale man of vrouw zijn nieuwe haarfollikels te maken. De onderzoekers hopen snel met de eerste klinische proeven bij mensen te kunnen beginnen.

Bron: bdw