De wisselwerking tussen de affilichamen en beta-amyloïde (oranje)
Een nieuw ontwikkeld eiwit, dat aangeduid wordt met affilichaam (waarschijnlijk een verwijzing naar antilichaam), schijnt bij muizen met ‘Alzheimergenen’ (?) met succes dementie te hebben voorkomen. Dat klinkt indrukwekkend, maar 1) proeven bij muizen zeggen niet al te veel over de slaagkans bij mensen en 2) moet iedereen maar meteen gaan slikken? Wellicht dat het wat oplevert, maar zeker is dat nog lang niet.
Hanna Lindberg van de Zweedse koninklijke technische hogeschool in Stockholm ontwikkelde met collega’s een eiwit dat specifiek bindt aan beta-amyloïdepeptides, die een verwoestende rol spelen bij de ziekte van Alzheimer. Volgens Lindberg zou het onderzoek kunnen leiden tot nieuwe behandelingsmethodes voor de ziekte, met die aantekening dat er nog geen enkele is ontwikkeld die tot genezing leidt. Muizen, die waren ‘voorzien’ van menselijke ‘Alzheimergenen’, die het bindingseiwit kregen toegediend, hadden geen last van geheugenverlies of achteruitgang van de geestelijke vermogens, zoals bij Alzheimer gewoon is. Het eiwit voorkwam ook dat zich beta-amyloïdeplaques vormden in de hersens. De door de onderzoekers ontwikkelde eiwitten bootsen de functies van (natuurlijke) antilichamen na, maar zijn een stuk kleiner. Ze behoren tot een klasse die wordt aangeduid met affilichamen, die zijn ontworpen om zich specifiek aan ziekmakende eiwitten te binden. Lindberg: “In ons geval hadden we veel varianten ontwikkeld van hetzelfde bindingseiwit om de beste te vinden die aan peptiden bindt die geassocieerd worden met Alzheimer. De tot nu toe behaalde resultaten zijn veelbelovend. De muizen die de affilichamen kregen toegediend gedragen zich net als gezonde muizen als het gaat om geheugen en cognitieve vaardigheden. Als alle omstandigheden gunstig zijn, dan zou binnen tien jaar een medicijn kunnen zijn ontwikkeld. Voor Alzheimer zijn geen effectieve behandelingen. De medicatie pakt de ziekte niet aan en wordt gaandeweg minder effectief.”
Bron: Alpha Galileo