Jupitermaan Europa (afb: WikiMedia Commons)
Hoe het leven ontstaan is is nog steeds duister. Belangrijk voor het ontstaan van leven zijn de celwanden en/of -membranen. Die blijken gemakkelijk gevormd te worden in alkalische heetwaterbronnen (pH 9) met een snufje waterstof (H2, bicarbonaat (HCO3–) en magnetiet (Fe2O3). Na zo’n zestien uur borrelen hadden zich, onder veel meer, vetzuren gevormd tot een lengte van achttien koolstofatomen, zagen onderzoekers rond Graham Purvis van de universiteit van Newcastle (VK). Vetzuren vormen vanwege hun ‘ambivalente’ houding tegenover water (deels afstotend, deels aantrekkend`) makkelijk holle vetbolletjes.
De onderzoekers bootsten in het lab een situatie in een heetwaterbron (90°C) na met de al genoemde ingrediënten. Na zestien uur pruttelen bekeken ze met behulp van een spectrometer wat er zoal in die ‘bron’ was ontstaan. Dat was niet weinig. Er waren allerlei organische stoffen gevormd, maar ook, zoals al verklapt, langere vetzuren. Dat gaf de onderzoekers aanleiding te veronderstellen dat die membranen inderdaad op zo’n manier zouden kunnen zijn ontstaan.
Purvis: “Celcompartimentering is voor leven wezenlijk om scheikundige reacties van de omgeving af te schermen. Mogelijke waren deze compartimenten betrokken bij de eerste momenten van (het ontstaan van; as) leven. Daarbinnen kunnen verbindingen zich concentreren en wordt ook de energievoorziening via ionengradiënten (concentratieverloop; as) makkelijker.”
Hij denkt dat het gebruikte proces veel verschillende membraansoorten kan hebben mogelijk gemaakt, waarvan enkele aan de wieg van het leven kunnen hebben gestaan. Nu willen de onderzoekers verder kijken hoe uit die oermembranen loskwamen van het mineraaloppervlak en kogelvormige cellige compartimenten vormden.
Nog steeds
Purvis c.s. denken dat deze membraanvormende processen nog steeds plaatsvinden (kunnen vinden) in de oceanen van ijsmanen in ons zonnestelsel zoals Jupiters Europa of Enceladus, een maan van Saturnus.
Bron: scinexx.de