30 tot 40% van het landoppervlak bestaat uit weides
Weidegrassen schijnen op een onverwachte manier te reageren op hogere concentraties van het broeikasgas kooldioxide. Onderzoek van de universiteit van Minnesota (VS) dat tot die conclusie zou leiden heeft twintig jaar geduurd.
Tijdens de eerste twaalf jaar van het onderzoek reageerden de verschillende grasplanten op kooldioxide zoals verwacht werd, maar dat gedrag veranderde in de daarop volgende acht jaar.
De onderzoekers beplantten 88 proefstukken met twee verschillende grassoorten: ‘warmbloedig’ C4-gras en ‘koedbloedig’ C3-gras. Die weitjes werden vervolgens blootgesteld aan verschillende CO2-concentraties, van de huidige concentratie tot concentraties die we nog kunnen verwachten later in deze eeuw.
“We verwachtten dat het C3-gras sneller zou groeien bij hogere concentraties en dat het C4-gras dat niet zou doen, aangezien dat minder goed in staat is extra kooldioxide te verwerken”, zegt onderzoeker Peter Reich. “Dat klopte de eerste twaalf jaar, maar veranderde daarna.”
Meer groei
Het bleek dat het ‘inerte’ C4-gras na die twaalf jaar ook harder ging groeien bij hoger kooldioxideconcentraties en zelfs harder dan het C3-gras dat vooral in de koelere luchtstreken groeit. De onderzoekers hebben voorlopig nog geen idee waarom dat zo is, maar de uitkomsten van het onderzoek zijn toch niet onbelangrijk.
Reich: “Als oudere weidelanden zich over de hele wereld zo gedragen dan heeft dat blijvende invloed op het behoud en herstel van graslanden. Weides beslaan 30 tot 40% van het landoppervlak en spelen een belangrijke rol bij het verbruiken van de kooldioxide die er ontstaat bij de verbranding van fossiele brandstoffen.”
Hij stelt dat met deze nieuwe gegevens de uitkomsten van de klimaatmodellen wel eens anders zouden kunnen worden. Ik zou zeggen dat het resultaat betekent dat sommige grassen kennelijk meer kooldioxide opnemen dan verwacht en dat zoou betekenen dat onze klimaatzorgen iets kleiner worden, maar Reich stelt ook dat uit het onderzoek blijkt dat we niet al te stevig kunnen leunen op onze tot nu toe opgebouwde klimaatkennis en dat stemt weer zorgelijk.
Bron: Science Daily