Er worden allerlei manieren uitgeprobeerd om mensen en digitale handelingen met elkaar te koppelen zoals wachtwoorden, toegangscodes, vingerafdrukken, gezichtsherkenning en wat dies meer zij, maar ik had nog niet gehoord dat er onderzoek gedaan is/wordt naar de toepassing van ruiksensoren, waarmee je de identiteit van de ademer kan vaststellen. De kunstneus die Japanse onderzoekers hebben ontwikkeld zou al een hoge graad van betrouwbaarheid hebben. Het systeem maakt gebruik van, het kan niet missen, kunstmatige intelligentie, afdeling zelflerende systemen (waarom is me niet duidelijk). De onderzoekers denken dat voedsel- drankinname de betrouwbaarheid niet in de weg zitten.
Biometrische herkenningsmethoden worden gezien als een handig en veilig alternatief voor traditionele indentificatiemethoden voor digitale systemen. Als toegangssleutel worden dan verschillende persoonlijke eigenschappen gebruikt die uniek zouden zijn voor een individu zoals vingerafdrukken, de iris, het gezicht of de stem.
“Die technieken hebben nadelen: de kenmerken kunnen worden gekopieerd of worden beïnvloed door lichamelijk letsel”, legt Chaiyanut Jirayupat van de Universiteit van Tokio uit. Daarom hebben hij en zijn collega’s nu de mogelijkheden van een menselijke biochemische eigenschap onderzocht als een nieuwe techniek voor de biometrische beveiliging: de de specificiteit van iemands adem.
De afgelopen jaren hebben onderzoekers al aangetoond dat er interessante informatie te vinden is in vluchtige stoffen die mensen uitademen. Het is algemeen bekend dat honden mensen niet alleen gemakkelijk kunnen identificeren aan hun geur, maar zelfs bepaalde ziekten kunnen opsnuiven. Hoewel technische neuzen het niveau van honden nog niet hebben bereikt, kunnen geursensoren toch ook al kleine concentraties vluchtige stoffen in de lucht detecteren. Volgens de onderzoekers zou ademlucht bijzonder geschikt kunnen zijn voor biometrische identificatie omdat het, in tegenstelling tot transpiratie van de huid, significant hogere concentraties geurstoffen bevat.

Om de mogelijkheden van het idee te onderzoeken analyseerden de onderzoekers de adem van proefpersonen om erachter te komen welke verbindingen zouden kunnen worden gebruikt voor biometrische identificatie. Daaruit kwamen 28 verbindingen naar voren als bruikbare indicatoren: mensen geven ze af in een voor hen specifiek concentratieververhouding.
Op basis hiervan ontwikkelden ze vervolgens een reuksensor met aanvankelijk zestien kanalen, die elk een specifieke reeks verbindingen kunnen identificeren. De vastgelegde gegevens worden vervolgens ingevoerd in een ki-systeem dat de samenstelling van de adem van de mens analyseert en er een profiel van maakt (waar is die ki voor nodig? as). Die geursignatuur kan vervolgens worden gebruikt om de betreffende persoon te identificeren.

(On)betrouwbaarheid

Je telefoon of computer ontgrendelen met een (kunst)neus? De onderzoekers testten het systeem met ademmonsters van een twintigtal proefpersonen en vonden een gemiddelde nauwkeurigheid van het identificatiesysteem van 98%. “Het was een heterogene groep mensen met verschillende leeftijd, geslacht en nationaliteit. Het is bemoedigend dat we al zo’n hoge nauwkeurigheid hebben bereikt”, zegt Takeshi Yanagida van de Kyushu-universiteit in Fukuoka. Hij denkt dat het systeem 100% betrouwbaar zal worden door er extra sensorkanalen aan toe te voegen.

Voorlopig zul je nog geen toegang tot je diditale spullen krijgen via je ademtocht. De grote vraag is en blijft in hoeverre het systeem gevoelig is voor voedsel- of drankinname. De kunstneus moet natuurlijk ook iemand aan de adem kunnen herkennen die bijvoorbeeld net een knoflook heeft gegeten.
De onderzoekers zijn echter vol vertrouwen. Yanagida: “We hebben een goede basis gelegd. De volgende stap zal zijn om deze techniek te verfijnen. Onze resultaten laten al zien dat eventuele problemen kunnen worden verholpen door meer sensoren toe te voegen en aanvullende gegevens te verzamelen.”

Bron: bdw