Een mannetje aan het brullen
De grootste schreeuwers met de meeste bas in hun roep, hebben de kleinste ballen. Tenminste, dat zou bij brulapen zo zijn. De ‘apparatuur’ voor hun indrukwekkende stemgeluid, gaat ten koste van hun testikels, denken onderzoekers van, onder meer, de universiteit van Cambridge.
Lange stembanden en een bijzonder tongbeen geven brulapen het vermogen waaraan ze hun naam hebben te danken. Nu schijnt het zo te zijn dat de grootte van het tongbeen de indrukwekkendheid van de brul bepaalt, met veel bassen. Dat levert dus balletjes op in plaats van ballen. Jacob Dunn en medeonderzoekers beoordeelden het repertoir van de mannetjes van negen brulapensoorten in Midden- en Zuid-Amerika en maten de grootte van hun ballen. Hoe groter hun tongbeen, zo bleek hun, hoe beter ze in staat waren om zeer lage tonen te produceren, dat de indruk moet geven van een groot en sterk exemplaar. Dat is niet onbelangrijk voor sommige soorten die in groepen leven met slechts een mannetje per groep. Daar was het mannelijk gebrul ook duidelijk sterker en dieper dan bij groepen waar meer mannetjes in een groep leven. “Bij brulapen hebben we voor het eerst de relatie aangetoond tussen de grootte van het stemorgaan en van de testikels”, zegt medeonderzoeker Tecumseh Fitch van de universiteit van Wenen.
De onderzoekers denken dat dit eigenaardige verband de Darwinistische wetten volgt, maar ik kan ze daar niet helemaal in volgen. Dunn: “De investering in een machtig stemorgaan is ten koste gegaan van de testikels. Een alternatief is dat door een groter stemorgaan ter afschrikking van rivalen grotere ballen niet nodig zijn.” Het schijnt zo te zijn dat de grootte van de ballen bij apen te maken heeft met ‘overspeligheid’: min of meer monogaam levende primaten zoals de gorilla, zouden, verhoudingsgewijs, kleinere ballen hebben dan ‘promiscue’ apen zoals de bonobo’s. Dit zeg ik er maar even ter verklaring bij. Kwestie van concurrentie. Overigens ben ik wel benieuwd hoe de onderzoekers hun metingen hebben uitgevoerd.
Bron: bdw