Hersens in leven gehouden. Dat is nog knap ingewikkeld (afb: Zhiyong Guo et al./EMBO Molecular Medicine)

Roald Dahl, de meester van de lichte gruwel, schreef ooit een. verhaal van een vrouw die bij het overlijden van haar dominante en betweterige man zijn hersens en een ook in leven hield, die ze vervolgens ging treiteren door voor dat ook een sigaret te gaan roken waar hij erg tegen was/is.
Hersens in leven laten is al langer een droom om, bijvoorbeeld, de kennis te bewaren die daarin is opgeslagen. Andere organen krijgen een leven na de dood van de eigenaar, waarom hersens niet? Nu schijnen Chinese onderzoekers daarin geslaagd te zijn bij varkenshersens. De lever lijkt daarin een doorslaggevende rol te spelen.Als het hart niet meer klopt dan worden de hersens acuut van zuurstof afgesneden en dat levert schade op. Binnen enkele minuten is de schade zo groot dat er niets meer aan te doen valt. Ook als het hart weer op gang komt overlijdt de patiënt dan vaak. Maar een paar procent van de mensen die een hartstilstand krijgt overleeft die.
De onderzoekers rond Zhiyong Guo van de Sun Yat-sen-universiteit slaagden er in de varkenshersens te reanimeren 60 minuten na de dood van het varken. Dat deden ze door die hersens aan een systeem te hangen dat het orgaan voorziet van bloed en zuurstof (normothermische doorbloeding).

Dat niet alleen. Sommige hersenen waren alleen verbonden met het doorbloedingsapparaat, terwijl andere tegelijkertijd ook verbonden waren een functionerende lever, een orgaan dat een belangrijke rol speelt bij het filteren en zuiveren van bloed.
De onderzoekers simuleerden vervolgens een hartstilstand op de hersenen, waardoor ze werden afgesloten van bloed en (dus) zuurstof. De hersens zonder lever vertoonden al snel tekenen van angst: zwelling, celschade en verlies van elektrische activiteit na een paar uur.

Lever

Hersens die verbonden waren met de lever deden het veel beter. De lever lijkt dankzij zijn metabolische en ontstekingsremmende functies de hersenen te beschermen. De zwelling nam aanzienlijk af en de hersenactiviteit kon na reanimatie zes uur lang behouden blijven. Neuronen in de cortex en de hippocampus waren ook minder beschadigd.

De onderzoekers denken dat die bescherming afhankelijk van stoffen die in de lever aanwezig zijn. Als de beschikbaarheid van glucose beperkt is, produceert de lever ketolichamen. Die zouden als alternatieve energiesubstraten voor de hersenen dienen.

De vraag is natuurlijk wat mensen met een hartstilstand daar aan hebben. Of zou het onderzoek bedoeld zijn om mensen van donorhersens te voorzien?

Bron: Futura-Sciences