De ‘optimistische’ doelstelling van het klimaatakkoord in Parijs

Het klimaatakkoord in Parijs eind 2015 is bedoeld de aardopwarming ten opzichte van de voorindustriële periode niet boven de 2°C te laten komen, liefst niet boven de 1,5°C. Japanse en Amerikaanse onderzoekers hebben  eens zitten rekenen en kwamen tot de conclusie dat onder bepaalde omstandigheden het niet nodig is om helemaal geen broeikasgassen uit te stoten, zoals het klimaatakkoord beoogt, maar dat onder andere omstandigheden een nuluitstoot niet eens voldoende is.
Het akkoord richt zich op de nulemissie in de tweede helft van deze eeuw, maar de vraag of dat voldoende of noodzakelijk is om het doel te bereiken is nog niet beantwoordt. Onderzoekers van het Japanse instituut voor milieustudies onder aanvoering van Katsumasa Tanaka en het Amerikaanse nationale centrum voor atmosfeeronderzoek onder leiding van Brian O’Neill hebben geprobeerd wat klaarheid te brengen in die kwestie.
“Die twee doelen (bedoeld is temperatuur- en emissiedoel;as) gaan niet altijd hand in hand”, zegt Tanaka. “Als we de temperatuurdoelstelling bereiken zonder daar overheen te schieten, dan hoeven we de broeikasgasuitstoot niet eens tot nul terug te brengen, maar als we de uitstoot tot nul terugbrengen, dan zouden we de temperatuurdoelstellingen niet halen als we dat niet snel genoeg doen.”

Het bleek de onderzoekers uit hun berekeningen dat het al of niet passeren van de temperatuurdoelstelling van groot belang was op de benodigde uitstootreductie. Tanaka: “Als we over die doelstelling heen gaan, dan moeten we naar een nuluitstoot, maar dat zal dan niet voldoende meer zijn. Dan zullen we de broeikasgasconcentratie moeten terugbrengen om de doelstelling aan het eind van deze eeuw te kunnen bereiken.”

Rekenmodel

Voor hun onderzoek gebruikten de klimatologen een vereenvoudigd geïntegreerd rekenmodel dat rekening houdt met de wisselwerking tussen de broeikasgasconcentraties en de de gemiddelde aardtemperatuur en met de kosten van emissiereducties. O’Neill: “We hebben op twee manieren naar de doelstellingen gekeken. We vroegen ons af wat er gebeurt als we de doelstellingen wilden halen op de goedkoopste manier. Wat zou de uitstoot dan worden? Vervolgens hebben we gezegd: Wat gebeurt er met de temperatuur als je de uitstootdoelstellingen haalt.”
Ze rekenden tien scenario’s door en vonden dat aan de temperatuurdoelstellingen zou worden voldaan, zonder daar overheen te gaan, als we de uitstoot op korte termijn drastisch zouden kunnen terugbrengen. Dan praten over een reductie van 80% in 2033 voor de 1,5°C-grens of 66% in 2060 om onder die 2°C-grens te blijven. Dan zou de uitstoot niet een terug hoeven te gaan naar nul.

Doorschieten

De onderzoekers keken ook wat er gebeurde als die grenzen werden overschreden, want ze voorzien dat de mensheid er niet in zal slagen om de uitstoot snel zo drastisch terug te brengen.
Bij het doorschieten over de 1,5°C-grens zal de uitstoot in 2070 naar nul moeten zijn teruggebracht, waarna tot eind van de eeuw broeikasgassen uit de atmosfeer zullen moeten worden gehaald. In het geval van het passeren de 2°C-grens zal die nuluitstoot er in 2085 moeten komen en daarna negatief moeten worden.

De onderzoekers bekeken ook scenario’s waarbij gemikt wordt op uitstootdoelstellingen en berekenden wat er gebeurt als die nuluitstoot zo rond 2060 wordt bereikt of tegen het eind van de eeuw. In het eerste geval zou de aardopwarming pieken bij 2°C en daarna weer dalen. In het tweede geval zou de temperatuur ergens rond 2043 door die 2°C-grens heen schieten en daar tot eind van deze eeuw blijven of langer nog.

O’Neill: “De aanpak is wezenlijk. We kunnen de doelstelling uit het Parijse klimaatakkoord halen om de uitstoot in de tweede helft van de eeuw tot nul terug te brengen, maar toch de temperatuurdoelstellingen niet verwezenlijken als we te traag actie ondernemen.” De onderzoekers hopen dat deze studie landen een beter begrip geeft wat ze te doen staat om de afgesproken doelstellingen te halen.

Bron: EurekAlert