Die illegale goudwinning in Los Amigos is ook vanuit de ruimte te zien (afb: NASA)
Het Amazone-regenwoud in Los Amigos in Zuid-Peru ziet er met zijn prachtige vogels en jagende jaguars ongerept uit, maar dat is maar uiterlijke schijn. Dat deel van het Amazonegebied is versjteerd door kwik van illegale goudzoekers. Op sommige plaatsen in het regenwoud is de concentratie kwik hoger dan in sommige industriegebieden in China, zo blijkt uit nieuw onderzoek.
Dat kwik is een gevolg van de (illegale) jacht op goud in honderden goudmijnen en -mijntjes. “Deze bossen vervuilen met kwik”, zegt onderzoekster Jackie Gerson van de universiteit van Californië in Berkeley, die al sedert haar promotietijd aan de Dukeuniversiteit in Zuid-Peru onderzoek doet. “Dat kwik komt al in de voedselketen voor.”
Goudwinning is onlangs verbranding van kolen gepasseerd als grootste bron van kwikvervuiling. Jaarlijks komt daardoor duizend ton giftig kwik in het milieu. Met kwik, waarin goud oplost, wordt het edelmetaal uit de ertslagen gewonnen. Vervolgens wordt het kwik verdampt en zie daar het goud blinkt (misschien).
Door goudwinning is het oerwoud langs de Rio Madre de Dios in Peru veranderd in een maanlandschap, dat ook vanuit de ruimte is waar te nemen. Er is al kwik in naburige meertjes en rivieren gevonden en vissen die dienen als voedsel voor de goudzoekers en inheemse bevolking zijn met kwik vervuild.
Om te kijken waar dat kwik blijft hebben Gerson en medeonderzoeksters twee goudmijnen bekeken, waar eerder de bomen waren gerooid en naar twee plaatsen in het oerwoud op ten minste 50 km afstand van die mijnen. Ze namen monsters van regenwater, bodem en afgevallen boombladeren.
De concentraties in monsters van het Los Amigoswoud waren alarmerend. In de vergelijking met nabijgelegen (beboste) gebieden waren die vijftien keer hoger. Gerson: “Eerst geloofde ik het niet hoe hoog die waren.” Die concentraties (tot 137 µg/m2) waren hoger dan die in bossen nabij kolencentrales (steenkool bevat relatief veel kwik) in Europa en Noord-Amerika en te vergelijken met die in industriële gebieden in China.
Kwikspons
Het lijkt er op dat de bomen fungeren als een soort kwiksponzen. Bladeren zijn bedekt met met kwik veruilde stof. Die nemen dus kwik op en een deel van het kwik wordt van de bladeren gespoeld door regen. De kwikconcentraties in bladeren van bomen rond de mijnlocaties waren het hoogst, maar de totale hoeveelheid in het bos was groter juist door de vele bomen.
Die bomen zouden dan ook als een soort buffer kunnen dienen om de effecten van kwikvervuiling te verminderen. Gerson: “Je kan in het woud lopen, zwemmen of tussen de bladeren gaan liggen, maar dan loop je geen kwikvergiftiging op.” Dat zou dan een argument zijn om die bomen vooral te laten staan.
Het kwik in de atmosfeer kan wel voor problemen zorgen als het, bijvoorbeeld, door bacteriën wordt omgezet in methylkwik. Dan komt het kwik in de voedselketen terecht. Daarvan zagen de onderzoekers al voorbeelden. Vogels in Los Amigos hadden twee tot twaalf keer hogere kwikspiegels dan vogels die verder van de goudmijnen leven. Zeven van de tien roodoogmiertimalia (Phlegopsis nigromaculata) vertoonden kwikspiegels die hoog genoeg waren om voortplanting te verstoren. Volgens Emily Bernhardt, Gersons promotor bij Duke, is dit nog maar de buitenkant. “Er moet veel meer gedaan worden om te zien wat er werkelijk aan de hand is.”
Bron: Science