Nederlands is een van de 25 mafste talen van de wereld, zo heeft taalblog/-bedrijf idibon.com uitgevogeld. Het Duits is met zijn tiende plaats zelfs nog een stukje maffer. Zelfs Engels is een behoorlijke geschifte taal: nr. 33 van de in het totaal 239 genoteerde talen. Hindi is de voorbeeldigste taal die er bestaat; van die 239 dan.
Maar er zijn toch veel meer talen? Dat klopt. De Wereldatlas van taalstructuren (WALS) heeft van 2676 talen gegevens, maar van lang niet alle talen waren genoeg gegevens bekend om ze in te kunnen schalen op de mafheidsschaal. Idibon keek naar een aantal zaken zoals woordvolgorde, lidwoorden, vragende zinnen enzovoorts. Vervolgens werd gekeken welke constructie het meest voorkwam. Dat was normaal. De rest was maf (eigenlijk afwijkend). Zo bekeek Idibon 162 contructies (WALS kent er 192). Een taal deed pas mee als van tweederde daarvan gegevens bekend waren in WALS. Vandaar die 239.
De 25 mafste talen van de wereld.
In Noord-Amerika: Chalcatongo Mixtec, Choctaw, Mesa Grande Diegueño, Kutenai en Zoque;
in Zuid-Amerika: Paumarí en Trumai; in Australië/Oceanië: Pitjantjatjara en Lavukaleve;
in Afrika: Harar Oromo, Iraqw, Kongo, Mumuye, Ju|’hoan en Khoekhoe;
in Azië: Nenets, Oost-Armeens, Abchasisch, Ladakhi en Mandarijn;
in Europa: Duits, Nederlands, Noors, Tjechisch en Spaans.
Dat betekent niet dat er alleen grote, westerse talen meededen. Er staan ook talen in de lijst die maar weinig sprekers hebben (enkele tienduizenden). Ainu, bijvoorbeeld, is een van de normaalste talen (nr. 3), maar deze in Japan (nog) gesproken taal wordt nog maar door een handjevol mensen gesproken en staat op het punt van uitsterven. Hongaars, door velen als gek en onbegrijpelijk gezien, is een van de normaalste talen van de wereld volgens deze maatlat.
Zegt zo’n lijst wat over de bruikbaarheid van een taal? Helemaal niks natuurlijk. Ook het Mandarijn (zeg maar algemeen beschaafd Chinees) is een maffe taal, want staat in de top 25.
Bron: Onze Taal