KIBRA zorgt samen met PKMzeta voor het ‘vastlijmen’ van herinneringen (afb: André Fenton et. al/Science Advances)

Ik(=as) heb het altijd vreemd gevonden dat het wel lijkt dat je oudste herinneringen het langste bewaard worden. Gaandeweg je leven verandert er van alles in je lijf, maar kennelijk zijn die oude herinneringen daar ongevoelig voor. Mensen die last krijgen van Alzheimer zien grote dele van de opgeslagen herinneringen en hun korte geheugen verdwijnen, maar oude herinneringen blijven lang bewaard. Nu denken onderzoekers rond André Fenton van de universiteit van New York een eiwit gevonden te hebben dat verantwoordelijk is voor die ‘koppigheid’ van oude herinneringen.
Het idee is dat herinneringen in de hippocampus (een hersenorgaan) worden vastgelegd door een netwerk van neuronenverbindingen. Herinneringen ophalen zou dan het activeren van dat specifieke netwerk zijn, zo wordt nu gedacht. Als je ervan uitgaat dat ook hersencellen afsterven, dan zou je verwachten dat de oudste herinneringen het eerste verdwijnen, maar dat is niet zo.
Om de herinneringen degelijk vast te leggen maken de betrokken (neem ik=as aan) hersencellen bepaalde eiwitten aan, die de verbindingen tussen de hersencellen versterken. Een belangrijk eiwit daarbij is PKMzeta dat hersencellen (althans de neuronen) voortdurend aanmaken. De vraag is natuurlijk hoe dat eiwit weet welke neuronenverbindingen hijzij moet versterken om een herinnering vast te leggen en te bewaren.

Nu denken onderzoekers het antwoord gevonden te hebben. Het zou om het eiwit KIBRA gaan. Dat plakt het enzym aan de contactpunten van celuitlopers (axonen), de synapsen en het signaal geeft om meer PKMzeta aan te maken als dat enzym zijn functie niet goed. meer vervult.

Versies

Ouder onderzoek zou hebben aangetoond dat verschillende KIBRA-versies zorgen voor een afwijkende geheugenprestatie. Het was al bekend dat KIBRA iets doet met PKMzeta in de hippocampus van muisjes. Dus groeven de onderzoekers dieper.
Het bleek dat het blokkeren van de aanhechting van de twee eiwitten het lange geheugen van de muisjes beïnvloedde. Een andere proef liet zien dat als PKMzeta achteruitging, er zich nieuwe KIBRA/PKMzeta-complexen vormden in de hippocampus. Die zorgden voor de verlenging/versterking van de herinnering. Wellicht dat mensen met geheugenproblemen iets aan deze ontdekking hebben, al benadrukken de onderzoekers dat deze ontwikkelingen nog erg in de kinderschoenen staan. Fenton: “We zijn nog ver verwijderd van een toepassing van deze beschrijving.” Overigens verklaart deze ontdekking nog steeds niet waardoor oude herinneringen het langst bewaard worden…

Bron: livescience.com