Rode bloedlichaampjes bepakt met nanodeeltjes met de giftige inhoud (afb: Wass-instituut)

Chemotherapie wordt vaak toegepast in geval van kanker, maar kent naast succes ook veel en soms ernstige bijwerkingen. Dat heeft er mee te maken dat er in feite een overdosis gegeven moet worden om op de ‘plaats delict’ effectief te zijn. Onderzoekers van, onder meer, het Amerikaanse Wyss-instituut (onderdeel van Harvard) hebben nu een methode bedacht om het gif in nanopakketjes te laten meeliften met rode bloedlichaampjes. Chemo op die manier bezorgd bij de longen zou tien keer effectiever zijn dan andere nanotechnieken, bij muisjes althans.
Er is al van alles bedacht om de bijwerkingen van chemotherapie minder verwoestend te maken, maar tot nu toe zijn die pogingen niet al te succesvol geweest. Er is ook met ‘geadresseerde’ nanodeeltjes gewerkt met de giftige lading, maar die schenen al snel door de lever te worden opgeruimd (en zijn dus niet effectief)

De Wyss-onderzoekers hebben nu de rode bloedlichaampjes gebombardeerd tot chemobodes. Als de rode bloedcellen de longen binnendringen, dan worden de nanodeeltjes in feite uitgeknepen. “30- tot 55% van de patiënten met gevorderde kanker hebben uitzaaiingen in de longen en er is op het ogenblik geen effectieve behandeling voor longmetastase “, zegt Zongmin Zhoa. “ELeCt (de naam van de methode; as) gebruikt dezelfde bloedvaten via welke kankercellen verspreiden om effectiever medicijnen af te leveren om de kanker te bestrijden.”
Voor hun proef stopten de onderzoekers doxorubicine, een gewoon kankermedicijn, in nanovaatjes van een afbreekbare polymeer (PLGA; polymelkzuurglycolzuur). Vervolgens brachten ze die in aanraking met rodebloedlichaampjes van zowel mensen als muisjes. Die vaatjes bleken zich te binden aan de bloedcellen. Vervolgens spoten ze de nanovaatjesbeladen bloedcellen bij muisjes in die uitzaaiingen in de longen hadden. Na 20 minuten bleken de muisjes 16 keer meer doxorubicine in de longen te hebben dan muisjes waarbij alleen die nanodeeltjes waren ingespoten. Een groot deel van de door de bloedcellen afgeleverde deeltjes drongen diep in de uitgezaaide tumoren door (waardoor dan ook; as). Het lijkt er dus op dat de methode effectiever en preciezer is dan bestaande methodes.
Een belangrijk nadeel van doxorubicine is dat het middel het hart belaagt en volgens de onderzoekers brengt ELeCt de nanodeeltjes eerder naar de longen dan naar het hart.

32 dagen

Muisjes met een begin van uitzaaiingen in de longen kregen of de nanodeeltjes bezorgd door bloedcellen of zonder die bloedcellen. In alle muisjes die met ELeCt werden behandeld stopten de uitzaaiingen tegroeien in de loop van 23 dagen. Dat resultaat was 300 keer beter (?; as) dan muisjes die alleen de nanodeeltjes met het kankermedicijn kregen toegediend. Die behandeling verlengde de overleving van de patiëntjes met 32 dagen tegen slechts drie dagen voor muisjes die alleen met de (losse) nanodeeltjes waren behandeld. Dat is allebei niet erg indrukwekkend, zou ik zeggen. Bij muisjes in een verder gevorderd stadium werd de overleving met negen dagen verlengd terwijl daar die losse nanodeeltjes geen dag overleving gaven (langer dan met het inspuiten van het kankermiddel).

Met ELeCt behandelde muisjes behielden een gezond lichaamsgewicht terwijl muisjes die op de oude manier werden behandeld (waarbij het middel werd ingespoten) veel gewicht verloren. Dat wijst er op dat de nanobezorgmethode de bijwerkingen sterk reduceert. Ook andere kankermiddelen bleken op die manier te kunnen worden afgeleverd.

Er zal verder onderzoek gedaan naar de bindingsmechanismen tussen de nanodeeltjes en de bloedcellen om zo een manier te creëren om de afleverde hoeveelheid medicijnen in te stellen. Uiteraard zal ook nog die ideale dosering moeten worden vastgesteld. Als ik dit zo lees krijg ik de indruk dat deze methode alleen werkt bij longkanker.

Bron: Science Daily