Het dierenpark op onze tong (afb: Forsythinstituut)

Beestjes, onzichtbaar en minuscuul, we zijn er van vergeven. Ook je mond zit vol met die kleine diertjes. Sommige daarvan maken voedingsstoffen voor ons (waarschijnlijker is dat ze afvalstoffen produceren die wij kunnen gebruiken als voedingsstoffen). Zo’n twintig vrijwilligers hebben eens in hun mond laten kijken. Opmerkelijk is dat die micro-organismen graag bij hun ‘familie’ in de buurt bivakkeren.
De onderzoekers schraapten wat onderzoeksmateriaal van de tongen van de vrijwilligers. Met behulp van speciale, fluorescerende merkers brachten ze de verschillende groepen bacteriën in beeld. Het bleek dat zonder uitzondering de micro-organismen hun soortgenoten opzochten.
De groepen, dat is mooi op het plaatje te zien, zien er, door dat fluorescente licht, onder de microscoop uit als een fantastische regenboog. Zo zijn de Actinomyces-bacteriën rood gekleurd. Ze huizen vlakbij het epitheelweefsel van de tong (grijs). Rothia-bacteriën zijn cyaankleurig. Ze vormen een soort verbindingsbanen tussen andere soorten. Streptokokken, groen, vormen een dunne laag aan de rand van de tong en dunne draden naar binnen. Door die beelden te bekijken kregen de onderzoekers een idee hoe die bacteriekolonies zich vormden en hoe ze groeien.

Eerste keer (?)

Hoewel wetenschappers wel zo ongeveer weten welke beestjes zich in ons lijf bevinden zou het voor het eerst zijn dat de micro-organismen in detail op de tong zijn waargenomen. Aan die bacteriepatronen op onze tong zouden wetenschappers iets te weten komen over de functies van die beestjes in onze mond en hoe ze met elkaar omgaan, denken ze.

Bron: Science