Miriam Jones (met blauwe trui) neemt grondmonsters (afb: USGS)

Er is de laatste 5500 jaar nog niet eerder zo weinig ijs op de Beringzee geweest als nu, stellen onderzoeksters van de universiteit van Fairbanks in Alaska. Ze komen tot die conclusie op basis van een isotopenonderzoek aan een boorkern van veen van een eiland in de Beringzee.
“Het is een eiland midden in de Beringzee en daar is in feite vastgelegd wat er in de oceaan en atmosfeer er omheen is gebeurt”, zegt Miriam Jones, inmiddels verhuisd van de Fairbankuniversiteit naar de geologische dienst van de VS.
De informatie over het ijs komt uit de veranderingen van de verhouding van twee zuurstofisotopen: ¹⁶O en ¹⁸O. Meer ¹⁸O maakt de neerslag zwaarder, meer ¹⁶O lichter. Tijdens koude perioden bevat het oceaanwater relatief meer water met het zware zuurstofisotoop ¹⁸O (slechts 0,2039% van alle zuurstof, het leeuwendeel is de 16-isotoop) dan tijdens warme perioden.

Door de gegevens te analyseren uit een model die de atmosferische beweging volgt aan de hand van de isotopenverdeling in de neerslag vonden de onderzoeksters dat de zwaardere neerslag afkomstig was van de noordelijke Stille Oceaan, terwijl de lichtere neerslag (verhoudingsgewijs meer ¹⁶O) van het Noordpoolgebied kwam. ‘Zware’ neerslag gaf aan dat de ijsomvang afnam, ‘lichte’ neerslag dat die toenam.
De berekening is getoetst aan de satellietbeelden die er sedert 1978 bestaan en die bleken overeen te komen. De analyse werd ook ondersteund door de aanwezigheid van bepaalde micro-organismen in andere boorkernen.

De isotopensamenstelling werd bepaald door de istopenfaciliteit van de Fairbankuniversiteit en gaven zo een beeld van de ijstoestand in de afgelopen duizenden jaren. Op basis daarvan oordeelden de onderzoeksters dat er nog nooit zo weinig ijs op de Beringzee was geweest als nu.

Klimaatverandering

Volgens Jones bevestigen de bevindingen dat de achteruitgang van het zeeijs op de Beringzee het gevolg is van de (door mensen veroorzaakte) klimaatverandering. Stromingen in oceaan en atmosfeer, die ook door die verandering worden beïnvloed, spelen een grotere rol in de aanwezigheid van zeeijs. “Er is veel meer aan de handen dan stijgende temperaturen. We zien een verandering in de stromingspatronen in zowel oceaan als atmosfeer.”

Bron: Science Daily