Het terugbrengen van landbouwgrond naar de natuur legt veel kooloxide vast (hoe groener hoe hoger het potentiaal) (afb: Nature)

Vaak wordt gezegd dat de afzonderlijke wereldbewoner weinig kan doen aan het tegengaan van de klimaatverandering, maar dat is allerminst het geval. Een groot deel van de aardopwarming wordt veroorzaakt door de dingen die we eten en de manier waarop we ons bewegen. Als we die slechte gewoontes veranderen dan zijn we al een heel eind op de goede weg, vooropgesteld dat we dat massaal doen. Onderzoekers hebben uitgevogeld dat als we massaal overschakelen van dierlijke producten op plantaardige producten we meer dan een decennium aan broeikasgasemissies uit de atmosfeer kunnen halen (staat er in het persbericht;as).
Linzen, bonen en noten, bijvoorbeeld, zijn rijke eiwitbronnen. Die planten kunnen ons van de vitale eiwitten voorzien op een landbouwareaal dat slechts een fractie is van dat nodig is voor dierlijke eiwitproducten (vlees, zuivel en eieren). Als zou worden overgeschakeld van dierlijk op plantaardig zou de overblijvende landbouwgrond kunnen worden gebruikt voor CO₂ uit de lucht te kunnen halen, stellen de onderzoekers.
Ze analyseerden gebieden met de niet-intensieve productie van dierlijke voedselproducten, die zo’n 83% van het wereldlandbouwareaal vertegenwoordigen. In die gebieden is ook de natuurlijke vegetatie daar de dupe van, stellen de onderzoekers. Daar valt een hoop ruimte te winnen die kan worden gebruikt voor ecosystemen die kooldioxide absorberen, denken ze.
“Het meest is te winnen met herbebossing”, zegt Matthew Hayek van de universiteit van New York. Volgens de onderzoekers kan het herstel van de natuurlijke vegetatie op die overbodige landbouwgrond tussen de negen en zestien jaar aan broeigasemissies verwijderen, vooropgesteld dat we op grote schaal overschakelen van dierlijke voedingsproducten naar plantaardige. Dat zou het snel krimpende koolstofkrediet (de hoeveelheid broeikasgassen die we nog maximaal ‘mogen’ uitstoten om de klimaatverandering binnen te perken te houden) in feite verdubbelen. We zouden op die manier enige ‘lucht’ creëren.

Eetgewoontes

Matthew: “Het veranderen van eetgewoontes naar producten die minder land vergen is een aanvulling op de overgang naar duurzame energie en komt niet in plaats van. Het herstel van de natuur geeft ons tijdens die overgang naar een duurzame en fossielvrije opwekking te realiseren.”

Recente voorstellen om grote delen van de aarde te herbebossen hebben veel kritiek gehad. Het planten van zo’n biljard bomen is een geweldige opgave. Hoe en waar je dat doet is niet onbelangrijk, maar de onderzoekers zeggen aan de problemen gedacht te hebben die aan die plannen kleven. Hayek: “We hebben alleen naar die gebieden gekeken waar het mogelijk is dat dichte en biodiverse bossen en andere ecosystemen zich kunnen ontwikkelen. Het gaat om een totaal van meer dan zevenmiljoen km² waar het nat genoeg is om de bossen te laten floreren. Dat is een gebied ter grootte van Rusland (dat heeft een oppervlak van ruim 17 miljoen km²; as).”
De onderzoekers gaan er van uit dat er binnenkort technieken zullen zijn om kooldioxide uit de lucht af afgassen te halen, maar daar te veel op speculeren zou gevaarlijk zijn. “Het herstel van ecosystemen op grote stukken landbouwgrond met een lage opbrengst is op het ogenblik de veiligste optie voor de verwijdering van CO₂“, zegt medeonderzoekster Helen Harwatt van de Harvarduniversiteit. “Je hoeft helemaal niet te gokken op nog onbewezen technieken.”

Die veranderingen van onze eetgewoontes heeft niet alleen voordeel voor het klimaat. Ook de waterkwaliteit en -hoeveelheid, de wildstand en biodiversiteit zouden er wel bij varen. Zelfs onze gezondheid zou daarvan een graantje mee kunnen pikken. Haywatt: “Goed functionerende ecosystemen en een gezond wildleven helpen het risico op pandemieën te verminderen. We tonen aan dat er ruimte is om grote stukken land terug te geven aan de natuur. Herstel van de natuur gekoppeld aan het terugbrengen van de veestand vermindert de overdracht van ziektes van het natuurlijke wild op varkens, kippen en koeien en uiteindelijk op mensen.”

Bron: EurekAlert