De hersenbalk, die verbinding dus, ontwikkelt zich bij een mensenvrucht tussen de tiende en de twintigste week van de zwangerschap. Dat die zich niet vormt is een aangeboren afwijking. Daar komt niets voor in de plaats (behalve hersenvloeistof). Daardoor zou er geen overdracht tussen beide hersenhelften kunnen plaatsvinden. “De rol daarvan is het om diverse verstandelijke, zintuiglijke en motorische functies mogelijk te maken”, zegt Vanessa Siffredi.
Bekend is dat bij een aantal van die ‘balklozen’ vezels (Probstvezels) tussen de helften de taak van de hersenbalk overgenomen hebben. Siffredi: “Die zijn bij de ene heel anders dan bij de andere. Wat hun rol of functie is is niet bekend (?; as).” De Geneefse neurowetenschapsters zijn dat met medeonderzoeksters gaan uitzoeken aan de hand van mri-beelden van twintig Australische kinderen van 8 tot 17 jaar die dat belangrijke hersenonderdeel misten.
De onderzoeksters namen de verbindingen tussen verschillende hersendelen waar. Ze zagen dat de zenuwvezels in elke helft talrijker en van een betere kwaliteit waren dan in gezonde (normale) hersens. Bovendien konden de onderzoeksters de relaties in de activiteit van de verschillende hersendelen vaststellen, de functionele verbindingen, zogezegd. “Als twee delen tegelijk actief zijn, dan betekent dat dat ze communiceren”, zegt de onderzoekster.
Gelijkwaardig
Uit die waarnemingen kwam naar voren dat de verbindingen binnen en tussen hersenhelften gelijkwaardig zijn aan die van gezonde hersens. “Op een opmerkelijke manier is de communicatie tussen de hersenhelften gewaarborgd”, zegt Siffredi. “We denken dat die plasticiteit (‘lenigheid; as) de afwezigheid van de hersenbalk gecompenseerd heeft. Er zijn nieuwe verbindingen gekomen.”
De onderzoeksters zagen ook een verband tussen de vermeerdering van het aantal verbindingen binnen een hersenhelft en het verstandelijke vermogen (lijkt me een beetje stug bij zo weinig proefpersonen; as). Het ontbreken van de hersenbalk kan via een echo worden waargenomen tijdens de zwangerschap. Vaak wordt er dan abortus voorgesteld. De onderzoekster denkt dat met mri vervolgens bepaald kan worden hoe erg dat is voor het kind dat op komst is.
Bron: Alpha Galileo