Het kwantumteleportatiesysteem met drie deelnemers (afb: PRX Quantum)

Die kwantumcomputer wordt een prachtige toekomst toegedicht, maar de weg erheen is bezaaid met wegversperringen en antitankgrachten. Hier en daar doen kwantumcomputers wel iets aardigs, maar om die dingen met elkaar te laten communiceren is nog een hele toer. Nu schijnen onderzoekers in de VS kwantumbits te hebben verstuurd via een glasvezelkabel over maar liefst 44 km. Dat alles met een nauwkeurigheid van 90%. Tja.
Die overdracht vond plaats via kwantumteleportatie waarbij kwantumbits in twee netwerken werden verstrengeld. Daarbij werd dus die magere nauwkeurigheid van 90% bij bereikt. Hoe dan ook het schijnt een prestatie van jewelste te zijn geweest, aangezien dat nog nooit eerder was vertoond over die afstand met zulk een ‘nauwkeurigheid’. 100 km is al wel bereikt, maar dan met een nauwkeurigheid van 85%. De onderzoekers zouden alleen apparatuur hebben gebruikt die in serie vervaardigd is en bestaande telecommunicatieinfrastructuur hebben benut. Kwantuminternet zou dus met gewone apparatuur en systemen te doen zijn.
De opdracht was ervoor te zorgen dat er geen lichtdeeltjes (de kwabits) verloren gingen tijdens de teleportatie. Ook zeer zuiver glas absorbeert fotonen (lichtdeeltjes). Bij digitale bits is enig verlies nauwelijks een probleem. Controlebits zorgen ervoor dat de informatie toch wel overkomt.

Het lastige is de bit in kwestie. Een digitale bit, zoals de naam al verraadt, kan slechts in twee toestanden verkeren: 0 en 1 (aan of uit). Kwabits zijn in principe in staat tegelijkertijd in oneindig veel toestanden verkeren. Het lijkt (mij in ieder geval) een grote opgave om die kwetsbaar opgeslagen informatie heel over te brengen. Er moet, denk ik, nog heel wat kwantumwater naar de zee vloeien vooraleer de kwantumtechnologie in computerland zijn werkelijke intrede doet. Groots, naar verwacht wordt, maar dat kan ernstig tegenvallen….

Bron: der Spiegel