Het lijkt nog steeds niet tot de botte koppen hier door te dringen dat de mens, en dan vooral de mens in de rijke landen, zijn leefgewoonten drastisch zal moeten veranderen. Het gaat niet alleen om het drastisch terugdringen van broeikasgassen, maar ook om het terugdringen van onze waanzinnige overconsumptie.. Die gaat niet alleen ten koste van de natuur en biodiversiteit, maar die is ook een behoorlijke aanslag op de grondstofvoorraden. In de jaren 70 werd een rapport van de Club van Rome (“Grenzen aan de groei”) uitgebracht over de eindigheid van grondstofvoorraden, maar daar heeft de rijke aardbewoner weinig van geleerd. De Franse journalist Guillaume Pitron schreef in 2018 La guerre des métaux rares (Oorlog om de zeldzame metalen), We putten de aarde niet alleen biologisch uit, maar ook wat betreft grondstoffen en vroeg of laat leidt dat tot oorlog.

Volgens Pitron is die oorlog al begonnen. “Die oorlog is al begonnen. Niet in militaire termen.” Het is een economische oorlog waarbij China de beste troeven in hand heeft door het bezit van relatief grote voorraden van deze wezenlijke grondstoffen, met name zeldzame aarden. Dat zou het land voordeel geven bij het ontwikkelen van nieuwe technologie die we voor de energieovergang nodig hebben. Het westen zou met lege handen komen te staan simpelweg doordat dat niet over dergelijke voorraden beschikt als China.
Volgens de journalist kan die toestand ontaarden in een echte oorlog. Daarvan zijn er in de vorige eeuw verschillende voorbeelden te geven, om olie, bijvoorbeeld. Zeldzame aarden/metalen zouden de nieuwe olie zijn.
Pitron snijdt ook de kwalijke kanten van grondstofwinning aan.  “Om twintig kilo ijzer te winnen moet je twintig maal zoveel rots delven. Zeldzame metalen heten niet voor niks zo. Daar praat je over enkele tonnen om er 1 kilo uit te halen.”
Over hergebruik en terugwinning uit afgedankte producten is hij niet optimistisch. Vaak worden er, bijvoorbeeld in telefoons, legeringen gebruikt die zich moeilijk laten scheiden in de afzonderlijke elementen. En zelfs als dat mogelijk is dan is het erg duur en dan kijkt men toch vaak weer naar winning en dus meer vernieling.

Kringlopen is volgens hem ook niet dé zaligmakende oplossing. “Onze behoefte aan zeldzame metalen (aarden, denk ik;as) groeit met de jaren. Zelfs als je 100% van de gebruikte metalen kunt terugwinnen, dan heb nog extra nodig door winning. Kringlopen maakt dat je minder rots hoeft te verpulveren, maar dat maakt de winning niet overbodig.”

Verslaafd

“We zullen minder technologie moeten gebruiken of er beter mee omgaan. We leven in een wereld die verslaafd is aan techniek. We worden geprest daar steeds meer van te gebruiken. We zouden moeten minderen, maar slechts weinig mensen zijn daartoe bereid.”

Pitron is een voorstander van de kringloopeconomie. Opmerkelijk is dat hij het systeem niet noemt dat ons ‘prest’ tot de aanschaf van steeds nieuwe speeltjes, het kapitalistische. Dat kapitalistische systeem staat oplossingen om een dreigende klimaatramp te voorkomen stevig in de weg.
Winning  is niet alleen een allesbehalve groene operatie maar biedt uiteindelijk ook geen oplossing. We lopen dan keihard aan tegen de eindigheid van de grondstofvoorraden en als we echt oorlog willen moeten we het zover laten komen. We zullen echt moeten minderen en dat kan best> Voor alles hebben we machines en om hartvervetting te voorkomen gaan we vervolgens in de sportschool aan apparaten trekken. Dat kan minder, veel minder.

Overigens zijn zeldzame aarden, lees ik in de Wikipedia niet eens zo erg zeldzaam, maar die stoffen komen niet, zoals goud en ijzer, in geconcentreerde vorm voor maar verspreid. Dat betekent een verdere vernieling van een toch al verschandaliseerde planeet, de woonplaats van de mens (nota bene).

Bron: Futura-Sciences