Regelmatig vraag ik me af wat onderzoekers toch bezield om bepaald onderzoek te doen. Verveling? Gebrek aan creativiteit? Loopbaan in het slop? Liefdesverdriet? Ook de proef om leeuwen het ‘liefdeshormoon’ oxytocine toe te dienen lijkt in die ?-categorie te passen. Wel (of ook?) opmerkelijk is dat oxytocine leeuwen milder leek te stemmen. Dus toch?
Leeuwen, vooral de mannetjes zijn niet bepaald vriendelijk. Hun rivalen worden met veel geweld verdreven en een mannetje dat de leiding van een nieuwe groep heeft veroverd bijt al het kroost van zijn voorganger dood. Met oxytocine bleken ze ineens een stuk ‘vriendelijker’ te worden. Dat is vooral handig voor leeuwen die in dierentuinen gehouden worden, maar ook van het (weer) uitzetten van leeuwen in het wild.
De proef werd gedaan met leeuwen in het natuurpark Dinokeng in Zuid-Afrika. Craig Packer, Sarah Heilbronner van de universiteit van Minnesota en collega’s lokten de leeuwen met stukken vlees naar de hekken en bespoten hun neus met het ‘liefdeshormoon’ met iets dat leek op een ouderwetse parfumverstuiver. “Zo komt oxytocine via de drieling- en reukzenuwen in de hersens terecht”, zegt hoofdauteur Jessica Burkhart. “Anders (als je dat via het bloed zou toedienen, vermoed ik; as) zou dat er door de bloed/hersenbarrière eruit worden gefilterd.”
Na de toediening observeerden de onderzoeksters de 23 leeuwen die oxytocine hadden toegediend gekregen of ze ‘vriendelijker’ waren geworden voor soortgenoten in hun territoir en minder gewelddadig tegenover indringers. Burkhart: “Je kon zien dat ze onmiddellijk zachter werden. Ze gingen van grauwen en agressie over op totale kalmte. Heel verbazingwekkend.”
Pompoen
De onderzoeksters maten hoe dicht een leeuw die iets aantrekkelijks had (een speeltje: een pompoen) een andere leeuw liet naderen. Voor de ‘spuit’ met oxytocine was dat 7 m, na 3,5 m. Iets soortgelijks deed zich niet voor als het om voedsel ging. Wel reageerden de leeuwen veel minder op geluiden zoals gebrul van vreemde leeuwen.
Dat grotere gedogen van ‘vreemdelingen’ helpt bij het verplaatsen van leeuwen naar nieuwe territoria als hun leefgebied wordt ingeperkt door menselijke activiteit, stellen de onderzoeksters. Burkhart: “We werken nu aan het uitzetten van circusleeuwen en van leeuwen die uit oorlogsgebieden zijn opgevangen. We hopen dat dit (deze behandeling, neem ik aan; as) ze makkelijker helpt aanpassen aan de nieuwe, sociale omgeving, dat ze nieuwsgieriger zijn en minder angstig zodat de kans op binding groter is.”
Bron: Science Daily