Justine Karst (afb: univ Brits Columbia)

Irene von Lippe Biesterfeld,  oudste zuster van ex-koningin Beatrix, is op latere leeftijd met bomen gaan praten. Ik vond destijds dat die mooie(re) zus van Bea daarmee bewees dat ze ietwat van het pad was geraakt, maar ik zou het wel eens helemaal mis kunnen hebben. Ik lees in de New York Times dat bomen onderling met elkaar zouden kunnen praten, waarom dan niet met mooie prinsessen?
Als je, zoals kennelijke ene Ted Lasso heeft gedaan, stelt dat er soort internet tussen bomen is (een woudwijd web), dan zijn er altijd wel wat wetenschappers die dat serieus nemen in de geest van ‘onderzoek alles en behoud het ware’ (zoiets). Collega’s hebben het dan vaak over ‘lulkoek’. Melanie Jones van de universiteit van Brits Columbia is, of liever gezegd was, zo’n (on)gelovige wetenschapper. Zij onderzoekt nu een bosachtige stuk terrein op haar campus op sporen van zo’n woudweb.

Paddenstoeldeskundige Justine Karst was lichtelijk geschokt toen haar zoontje uit de achtste klas, we praten over Canada, vertelde dat bomen konden praten via ondergrondse netwerken. Dat had hij op school gehaard.
Haar collega Jason Hoeksema van de universiteit van Mississippi had een soortgelijke reactie toen hij naar een aflevering keek van ‘Ted Lasso’. Daarin vertelde de ene voetbaltrainer tegen de andere dat bomen in een bos samenwerken en elkaar niet beconcurreren als het om voedsel gaat.
Het idee van een hout- of woudweb zou al uit de jaren 90 dateren (had Irene daar weet van?). Bomen en paddenstoelen/schimmels zouden voedingsstoffen en informatie delen via de grond om ervoor te zorgen dat het bos ‘bloeide’. In sommige bossen hebben onderzoekers schimmels (een paddenstoel is een ‘bloeiwijze van schimmels`) gevonden die bomen met andere (wortels van) bomen verbonden. Dat doet vermoeden dat er inderdaad een ‘web’ is.

Die resultaten hebben ertoe geleid dat die hypothese serieus werd genomen. Een bos is niet louter een verzameling bomen en andere gewassen en organismen, maar een verzameling (toneel)spelers op een ecologisch podium, is nu in deze kringen wel vaker gehoord standpunt. Zonder dat zouden bomen niet bestaan.
Of dat dan ook betekent dat bossen zich onderhouden met bosbewoners en/of -bezoekers, is vooralsnog niet uitgezocht. Inmiddels is Karst al zover dat ze nu zegt: “Het echte verhaal is erg interessant.” Een bos is volgens haar geheimzinnig en prachtig. Wie zal haar dat bestrijden? Wellicht wat boshaters.

Bron: New York Times