De slingeringen van de doemsdagklok (afb: WikiMedia Commons)
In 1947 werd onder dreiging van het allesvernietigende atoomwapen de doemsdagklok ingesteld: hoeveel tijd hebben we nog tot de klok twaalf (middernacht) slaat, waarna de wereld naar de verdoemenis gaat (door atoombommen). Een seconde in het volgende etmaal is nog nooit bereikt, maar inmiddels zijn er meer en andere dreigingen bijgekomen: oorlogen en de dreigende klimaatontwrichting. Met de dreiging (van Rusland) staat de (atoom)klok nu op 90 seconden voor middernacht (van 100 s voor in de drie voorgaande jaren.
Klimaatontwrichting is niet in de schatting van de atoomfysici opgenomen, maar de doemklok tikt wel door. Drie jaar lang stond die klok onveranderd op honderd seconden voor middernacht. In 1953 na proeven met een waterstofbom werd de klok op twee voor twaalf gesteld. In 1963 ging het kennelijk iets beter: 23:48 u. In 1991, het (voorlopige) einde van de koude oorlog, ging de klok nog wat verder terug (17 minuten voor), maar inmiddels is het tij (dus) gekeerd.
Dat optimisme uit 1991 sloeg weer om door, onder veel meer, de opzegging van atoomafspraken tussen de VS en Rusland, de ‘opvolger’ van de Sovjet-Unie tot 100 s voor. Inmiddels hebben veel meer landen eigen kernbommen, waaronder ook het onberekenbare of althans uiterst gevaarlijk en onderdrukkende bewind in Noord-Korea en dreigen we dag der verdommenis wat atoomdreiging betreft uiterst dicht te naderen terwijl de atoomdreiging niet de enige is die de wereld naar de knoppen helpt.
Bronnen:der Spiegel, the Guardian